O Xρόνος και τα παιδιά του..

Με αφορμή την αλλαγή του έτους 2013 στο ημερολόγιό μας συζητήσαμε για τον παππού τον χρόνο,για τα τέσσερα παιδιά του τις εποχές,αλλά και για τα δώδεκα εγγόνια του,τους μήνες...μάθαμε για τον Γενάρη ο οποίος είναι το δεύτερο παιδί του Χειμώνα και διαβάσαμε για τις "σκανδαλιές" του από το βιβλίο"τα παιδιά του Χειμώνα"εκδ.Πατάκη

Από εποπτικό υλικό αλλά και από την ίδια την ενδυμασία των παιδιών η οποία ήταν πολύ πολύ χειμωνιάτικη αφού η θερμοκρασία έχει πέσει πολύ, ζητήσαμε από τα παιδιά να την περιγράψουν και να βρουν διαφορές με την ενδυμασία του Φθινοπώρου!! Τους δείξαμε εικόνες, προσπαθήσαμε να βρούμε τα ρούχα με τα οποία ήταν ντυμένο το παιδί στην εικόνα,κάναμε αντιστοιχίσεις...και ομαδοποιήσεις

Στην συνέχεια μάθαμε τις ονομασίες των ρούχων,τις διαβάσαμε και τις μοιράσαμε στα παιδιά όπου έπρεπε να τις ταξινομήσουν σωστά

Διαβάσαμε το παραμύθι που μας προκάλεσε πολύ συγκίνηση:"ο χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει"εκδ.Καντανολέων "Μια φορά κι έναν καιρό, στην κορυφή ενός ψηλού, χιονισμένου βουνού, ζούσε ένας χιονάνθρωπος. Για μάτια είχε δυο κουκουνάρια, για μύτη ένα βελανίδι, τα χέρια του ήταν δυο ξερά κλαριά από πεύκο, το στόμα του —μια φού­ντα θυμαριού — το είχε χάσει. Ήταν χειμώνας, έκανε κρύο πάνω στο βουνό κι ένας τέτοιος καιρός άρεσε πολύ στον χιονάν­θρωπο. Μα κάποιος αγριοκούνελος τον πληροφόρησε πως σε λίγο θα τε­λείωνε ο χειμώνας, θα ερχότανε η άνοιξη με τον ήλιο της και το χιόνι θα έλιωνε. "Που να πάω για να σωθώ;" ρώ­τησε ο χιονάνθρωπος τον αετό. Αυτός άπλωσε τη φτερούγα του και του έδειξε κατά το βοριά. Βρήκε ο χιονάνθρωπος ένα ζευ­γάρι παλιά, ξεχασμένα πέδιλα του σκι, τα φόρεσε και κίνησε προς τα εκεί που του έδειξε ο αετός. Έφτασε σε μια πολιτεία, τον εί­δανε τα παιδιά που παίζανε στην πλατεία, τον πήρανε μαζί τους. "Δες τα μάτια του!" φώναξε η Κατερίνα. "Τι αστεία χέρια που έχει!" γέλα­σε ο Στέφανος. Κι ο Κωστής του κόλλησε ένα καπάκι από Κόκα Κόλα για στόμα. Ο χιονάνθρωπος διασκέδαζε με τα καμώματα των παιδιών, μα δεν ξεχνούσε πως έπρεπε να συ­νεχίσει το ταξίδι του. Σα νύχτωσε, λοιπόν, κι άδεια­σε η πλατεία, πήρε πάλι τους δρόμους. "Από εδώ πάνε για το βοριά;" ρώτησε ένα λεωφορείο. "Πήγαινε στο λιμάνι και τα κα­ράβια θα σου πούνε!" του απά­ντησε το λεωφορείο. Ο χιονάνθρωπος έψαξε για το λιμάνι, το βρήκε, είδε τα αραγ­μένα καράβια, τα ρώτησε αν ξέ­ρουν πώς πάνε στα βορινά. "Θα σε πηγαίναμε εμείς, μα έχει τρικυμία αυτές τις μέρες και δε σαλπάρουμε" τον απογοήτεψαν τα καράβια. "Και τώρα τι θα κάνω;" δάκρυσε ο χιονάνθρωπος κι έκανε μια γκριμάτσα και ξεκόλλησε το κα­πάκι της Κόκα Κόλα κι έμεινε ξανά χωρίς στόμα. Τον είδε έτσι λυπημένο μια βαρκούλα –ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ- τη λέγανε. "Άντε να σε πάω εγώ!" του είπε κι ο χιονάνθρωπος καταχάρη­κε. Βολεύτηκε κάπου στην πλώ­ρη κι ανοίχτηκαν στο πέλαγο. Η φουρτούνα ήταν δυνατή. Να κάτι θεόρατα κύματα χτυπάγανε τη βάρκα κι έτριζαν τα γέρικα ξύλα, "κριτς!" ράγισε το σκαρί. Μπήκαν νερά. Πάει, βούλιαξε η ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ, βρέθηκε στο βυθό ο χιονάνθρωπος. Τον είδανε τα ψάρια, τα μικρά τρομάξανε, τα πιο μεγάλα ξαφνιαστήκανε. Ήταν κι ένας καρ­χαρίας που όρμηξε και "χαπ!" κό­βει ένα κομμάτι από την κοιλιά του χιονάνθρωπου. Μα ήταν παγωμένη η μπουκιά και του πονέσανε οι αμυγδαλές και το 'βαλε στα πόδια ο καρ­χαρίας. Ο χιονάνθρωπος κοιτούσε γύρω με τα δυο κουκουναρομάτια του, κοιτούσε και χάζευε τα ψάρια, τα φύκια, τα όστρακα και τα κο­χύλια. Μετά, άρχισε να λιώνει. "Βοήθεια!" φώναξε, αλλά δεν υπήρχε κανείς στον βυθό που θα μπορούσε να τον σώσει. Έλιωσε, λοιπόν, κι έγινε νερό. Ένα αυλάκι παγωμένο, που κά­ποτε ήταν χιονάνθρωπος. Πέρασαν πολλές μέρες, πέρα­σαν μήνες και το νερό αυτό που κάποτε ήταν χιονάνθρωπος, βρέ­θηκε σε μιαν άλλη παραλία. Το έριξαν τα κύματα στα βρά­χια, κύλησε σε μια λακκούβα κι έμεινε εκεί. Βγήκε ο ήλιος και το ζέστανε, το έκανε μικρές σταγόνες, π' ανα­σηκώθηκαν ψηλά, μέχρι τον ου­ρανό φτάσανε, ενώθηκαν όλες μαζί, φτιάξανε ένα σύννεφο. Ο άνεμος έσυρε μαζί του το σύν­νεφο, το έφερε πάνω από το βου­νό το χιονισμένο, απ' όπου ο χιο­νάνθρωπος είχε ξεκινήσει κι εκεί το σύννεφο έπεσε σα χιόνι πάνω στην κορυφή. Κάτι περαστικοί ορειβάτες άρ­χισαν τον χιονοπόλεμο και μετά φτιάξανε ένα χιονάνθρωπο. Του βάλανε δυο κουκουνάρια για μάτια, ένα βελανίδι για μύτη, δυο ξερά κλαριά από πεύκο για χέρια. Μετά φύγανε και ξεχάσανε το στόμα. Μα αυτό δεν στενοχώρησε τον χιονάνθρωπο. . Ήταν τόσο χα­ρούμενος, που δεν χάθηκε ούτε στην πλατεία, ούτε στη μανια­σμένη θάλασσα, ούτε και στο βυθό με τα κοχύλια του, τα ψά­ρια του κι εκείνον τον απαίσιο, τον κακό καρχαρία του."

Τα παιδιά αναρωτήθηκαν πως έλιωσε ο χιονάνθρωπος και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για την τήξη και την πήξη μέσα από το γνωστό πείραμα με τα παγάκια...βάλαμε σε ένα ποτήρι παγάκια και το αφήσαμε σε θερμοκρασία δωματίου και άλλα παγάκια σε ένα μπρίκι και το ζεστάναμε..τα ρωτήσαμε τι νόμιζαν ότι θα συνέβαινε...παρατηρήσαμε ότι έλιωσαν πιο γρήγορα τα παγάκια..."η διαδικασία της τήξης επηρεάζεται λοιπόν από την θερμοκρασία"...

Ρωτήσαμε πως θα μπορούσαν να ξαναπαγώσουν... αυτό λέγεται "πήξη"

Σκεφτήκαμε και ποιά άλλα υλικά λιώνουν ..είπαν για την σοκολάτα(κουβερτούρα) Συζητήσαμε για τον Βόρειο και Νότιο Πόλο

και ποιά ζώα ζουν εκεί αφού είδαμε πρώτα ένα DVD με την ζωή στους πάγους..Τα παιδιά θυμήθηκαν για την μακέτα που είχαμε φτιάξει και την φέραμε στην γωνιά παρατήρησης...είδαν τα ιγκλού..τα παγόβουνα..τους εσκιμώους..τους πιγκουίνους..τις φώκιες..τις θαλάσσιες χελώνες..

Στην συνέχεια θέλησαν να φτιάξουν χιονανθρωπάκια με πλαστελίνη όπου τους τοποθέτησαν στην μακέτα..εκεί στους πάγους για να μην λιώσουν...

Με μουσική vivaldi(οι τέσσερις εποχές)μιμηθήκαμε τον χιονάνθρωπο και το μακρινό ταξίδι που έκανε!!
Επειδή όμως αρκετά παιδιά ρωτούσαν σε ποια εποχή γεννήθηκαν αποφασίσαμε να μάθουμε!!Έτσι γνωρίζοντας από παλιότερες δραστηριότητες την ημερομηνία γέννησης ,εκτυπώσαμε φωτογραφίες των παιδιών και τις τοποθετήσαμε στην αρχή σε τέσσερα Α4 (το καθένα και μια εποχή).Μετρήσαμε πόσα παιδιά γεννήθηκαν σε κάθε εποχή και σε ποιά εποχή  τα περισσότερα και σε ποιά τα λιγότερα..

Στην συνέχεια μάθαμε σε ποιο μήνα γεννήθηκαν βλέποντάς τον από το  ημερολόγιο (π.χ γεννήθηκε κάποιο τον Ιούνιο που είναι ο έκτος μήνας;μετρούσε από τον Ιανουάριο που ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και έτσι έβρισκε τον δικό του!)

Με αυτή την αφορμή ήρθε  η ώρα να φτιάξουμε τον πίνακα γενεθλίων...ένα τρένο με βαγόνια-εποχές...το κάθε παιδί έπρεπε να διαβάσει τον μήνα που γεννήθηκε και να τοποθετήσει την φωτογραφία του στο σωστό βαγόνι...Τι ανακαλύψαμε;...τρία παιδιά γεννήθηκαν την ίδια μέρα!

Όμως και κάποια που παραπονέθηκαν ότι έχουν γενέθλια το καλοκαίρι και τα χάνουν τους υποσχεθήκαμε να φτιάξουμε τούρτα και να σβήσουν κεράκια!!