17η Νοέμβρη- Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου

 Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μαζική και δυναμική εκδήλωση της λαϊκής αντίθεσης στο καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974) που έλαβε χώρα στην ελληνική επικράτεια τον Νοέμβρη του 1973( βικιπαίδεια ).

Κάθε χρόνο τιμάμε τη γενναιότητα των φοιτητών και σπουδαστών, που ξεκίνησαν την εξέγερση, στις 14 Νοεμβρίου, κάνοντας κατάληψη στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αθηνών με σκοπό να αντισταθούν και να διεκδικήσουν την χαμένη τους ελευθερία. Τα γεγονότα που ακολούθησαν 3 μέρες μετά, στις 17 του μήνα ήταν η αρχή του τέλους για τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τη Χούντα.

Για να αντιληφθούν τα παιδιά όσα συνέβησαν εκείνες τις μέρες στο Πολυτεχνείο είδαμε ένα βιντεάκι...

Και αφού το συζητήσαμε και είδαμε εικόνες, τραγουδήσαμε στους ρυθμούς της εποχής...

Και είπαμε τα δικά μας ΝΑΙ και ΟΧΙ !!!

Φτιάξαμε τις ντουντούκες μας για να φωνάξουμε τα συνθήματα και να ακουστούν μέχρι την άκρη της Ελλάδας...

  Αλλά και τα πανό μας...

Παίξαμε κουκλοθέατρο με την Ντενεκεδούπολη...

Και δημιουργήσαμε κάρτες και ζωγραφιές...

Και αφού στολίσαμε το νηπιαγωγείο μας, υποδεχτήκαμε τους γονείς μεταφέροντας τους για λίγο σε εκείνη την περίοδο που η δικτατορία είχε καταλάβει τη θέση της δημοκρατίας... 

Μέχρι που... μερικά παιδιά αποφάσισαν να κάνουν τη διαφορά...

Γιατί τα παιδιά μπορούν να κάνουν τη διαφορά και όπως είχε πει ο αγαπημένος Νίκος Καζαντζάκης... "Όσο θα υπάρχουνε στον κόσμο παιδιά, ζώα και λουλούδια... Μην φοβάστε, όλα θα πάνε καλά!!!"

Και του χρόνου με υγεία... ειρήνη... και δημοκρατία!!!

Η Πολεμική Αεροπορία και η Πυροσβεστική στο νηπιαγωγείο μας!!!

Το νηπιαγωγείο μας είναι πάντα ανοιχτό στην κοινωνία και αγαπάμε να υποδεχόμαστε ανθρώπους που έχουν να μας πουν και να μας δείξουν όμορφα πράγματα!!!

Την εβδομάδα που μας πέρασε δεχτήκαμε δύο επισκέψεις που λατρέψαμε μικροί και μεγάλοι!!! 

Την Τρίτη 8 Νοεμβρίου, με αφορμή τη γιορτή της πολεμικής μας αεροπορίας, βρέθηκαν στο νηπιαγωγείο μας ο κύριος Λιμαντζάκης Μιχάλης και η κυρία Χρόνη Αρίστη, μας μίλησαν για την ομορφιά αλλά και τις δυσκολίες του επαγγέλματος τους και απάντησαν σε όλες μας τις ερωτήσεις!!!

Εμείς με τη σειρά μας γνωρίσαμε την πολεμική αεροπορία της χώρας μας και γιορτάσαμε τη μέρα, βλέποντας μέσα από τα μάτια ενός πιλότου μαχητικού αεροσκάφους...

Φτιάχνοντας τα δικά μας στρατιωτικά αεροπλάνα...

Και φορώντας τα χειροποίητα πηλίκια μας!!!

Με την ευκαιρία μάθαμε και το γραμματάκι Α,α του Αεροπλάνου!!!

Δύο μέρες μετά, την Πέμπτη 10/11, στα πλαίσια των εργαστηρίων δεξιοτήτων για την πρόληψη και αντιμετώπιση εκτάκτων φυσικών φαινομένων, ξεκινήσαμε να μιλάμε για την πυροσβεστική!!! Παρατηρήσαμε ένα μικρό πυροσβεστικό όχημα, τον πυροσβεστήρα της τάξης μας αλλά και τις μικρογραφίες πυροσβεστών...

Συζητήσαμε τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και μάθαμε το τηλέφωνο της πυροσβεστικής...

Και πάνω που είχαμε ενθουσιαστεί με το θέμα και παίζαμε τους πυροσβέστες, ένα μεγάλο πυροσβεστικό όχημα πάρκαρε μπροστά στην αυλή μας και ξετρελαθήκαμε βλέποντας το!!! 

Μαζευτήκαμε όλοι μπροστά του, και οι πυροσβέστες, κύριος Χρηστάκης Νίκος και κύριος Σμαραγδής Σοφοκλής, αφού μας συστήθηκαν, μας είπαν τα πάντα για το επάγγελμα τους και έλυσαν όλες μας τις απορίες...

Μας έδειξαν τη στολή αλλά και τα εργαλεία που χρησιμοποιούν στα περιστατικά που τους καλούν...

Και μας άφησαν να ρίξουμε κι εμείς λίγο νερό με τη μάνικα του πυροσβεστικού, να νιώσουμε κι εμείς για λίγο ότι είμαστε αληθινοί πυροσβέστες!!!

Αφού τους αποχαιρετήσαμε και τους ευχαριστήσαμε για όλα τα υπέροχα που μας είπαν και μας έδειξαν, προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε τον ενθουσιασμό μας στο χαρτί...

Και κάπως έτσι, αυτοί οι 4 άνθρωποι με έναν τόσο γλυκό, κατανοητό και προσιτό τρόπο, μας έδειξαν ότι τελικά οι αληθινοί ήρωες δεν είναι αυτοί με τις μπέρτες και τις μάσκες, ούτε αυτοί με τα υπερσύγχρονα αυτοκίνητα και τα όπλα...

Ήρωες είναι αυτοί που βάζουν στην άκρη τους φόβους τους, τις ανάγκες τους, τον ίδιο τους τον εαυτό   για να προστατεύσουν με κάθε τρόπο αυτούς που τους έχουν ανάγκη... 

Οι μεν κρατώντας ασφαλείς τους ελληνικούς ουρανούς και οι δε τρέχοντας σε κάθε καταστροφή για να σώσουν ζωές...

Ένα μεγάλο ευχαριστώ από εμάς που κάνετε τον κόσμο μας πιο ασφαλή!!!

Ο κουμπαράς της προσφοράς...

 Την περασμένη βδομάδα στα πλαίσια της προσφοράς και της αλληλεγγύης, αποφασίσαμε να φτιάξουμε  (με τη βοήθεια της κυρίας Πορίχη Μαρίνας) έναν μεγάλο κουμπαρά Χελώνα... Στο καβούκι της θα μπορούν τα παιδάκια μας που το επιθυμούν να προσφέρουν κάτι από το χαρτζιλίκι τους και σε αντάλλαγμα να παίρνουν... ένα κομμάτι ευτυχίας... 

Γιατί όπως είπε και ο H. Jackson Brown (Αμερικανός συγγραφέας αυτοβοήθειας)...

"Να θυμάσαι ότι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι αυτοί που παίρνουν περισσότερα αλλά αυτοί που δίνουν..."

Χαλοουίν

Μπορεί στη χώρα μας να μην γιορτάζουμε το χαλοουίν και να μην θεωρείται αργία όπως σε άλλες χώρες, αλλά φέτος είπαμε να συζητήσουμε λίγο γι' αυτό στο Nηπιαγωγείο!!! Με αφορμή λοιπόν τα μαθήματα αγγλικών μας είδαμε το γνωστό... "Trick or treat" δηλαδή "φάρσα ή κέρασμα"...

Ζωγραφίσαμε ευχές για τη μέρα...

Και φτιάξαμε τις υπέροχες τρομακτικές μας μάσκες...

Τώρα εσείς αποφασίστε... Trick or treat???

 Και του χρόνου!!!

31η Οκτωβρίου...Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης

 Κάθε χρόνο η 31η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης με αφορμή την ίδρυση του Διεθνούς Ινστιτούτου Ταχυδρομικών Ταμιευτηρίων στις 31 Οκτωβρίου 1924.

Στο νηπιαγωγείο μιλήσαμε για το τι είναι αποταμίευση αλλά και για τα θετικά αυτής... και στη συνέχεια πήγαμε μια βόλτα με τον Τίτο και τον παππού του σε ένα μουσείο... Και με την ευκαιρία μάθαμε και για την αξία των χρημάτων...

Μετά απαντήσαμε στο quiz ...

Και παίξαμε με τη λέξη ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ online!!!

κουμπαράς

Ε και τελικά φτιάξαμε τους δικούς μας κουμπαράδες για να αποταμιεύουμε κι εμείς όσο μπορούμε παρέα με τους καλύτερους βοηθούς!!!

Γιατί όπως είπε και ο Δημοσθένης... " Πιο δύσκολο να κρατάς παρά να αποκτάς"!!!

28η Οκτωβρίου: Η επέτειος του ΟΧΙ στο νηπιαγωγείο μας

 Πριν από 82 ολόκληρα χρόνια, σαν σήμερα, λίγο μετά τις 03:00 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 η τότε Ιταλική κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο, δια του Ιταλού Πρέσβη στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος και το επέδωσε ιδιόχειρα στον Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου στην Κηφισιά. Με το τελεσίγραφο αυτό απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία της Ελλάδας (λιμένες, αεροδρόμια κλπ), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεων του, στη μετέπειτα προώθηση του στην Αφρική. (βικιπαίδεια)

Η αρνητική απάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού στο αίτημα του Ιταλού Πρέσβη ήταν αυτή που σηματοδότησε την αρχή του πολέμου και οδήγησε τη χώρα μας στην αντίσταση απέναντι στους κατακτητές και τελικά στην Ελευθερία!!!

Μια τόσο μικρή λέξη... το ΟΧΙ... από μια μικρή χώρα...την Ελλάδα... που μέσα από το μεγαλείο ψυχής και την ανδρεία των πολιτών της αντήχησε σε όλο τον κόσμο!!! Ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας που οφείλουμε να το μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές και να μείνει αθάνατο στον χρόνο...

Στο νηπιαγωγείο μας, αρχικά είδαμε ένα βιντεάκι με τα βασικά γεγονότα της εποχής...

και στη συνέχεια συζητήσαμε όσα έγιναν δείχνοντας τα στον χάρτη και γνωρίζοντας τους πρωταγωνιστές...

Είδαμε φωτογραφίες από τότε...

Και ακούσαμε ντοκουμέντα και τραγούδια της εποχής...

Και μετά τραγουδήσαμε κι εμείς με πολλά ΟΧΙ και ακόμα περισσότερα ΝΑΙ!!!

Φτιάξαμε τις δικές μας σημαίες και τις στολίσαμε...

          

Παίξαμε με το ΟΧΙ...

Και κατασκευάσαμε τους δικούς μας στρατιώτες...

Και αφού καταλάβαμε πόσο κακό προκαλεί ο πόλεμος... σε όλες τις πλευρές... αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με την ΕΙΡΗΝΗ...

Φτιάξαμε εικόνες με χρώματα και ζωή... και τις συγκρίναμε με τα συντρίμμια που αφήνει πίσω του ο πόλεμος...

Και φέραμε την ΕΙΡΗΝΗ με κανόνια και περιστέρια...

Παρελάσαμε στο σχολείο μας και υψώσαμε τη Γαλανόλευκη σημαία...

Και καταθέσαμε στεφάνι στο Ηρώο, τιμώντας τους πεσόντες του πολέμου... 

Τους ανθρώπους που δεν φοβήθηκαν να θυσιαστούν για τη χώρα τους... Που δεν δίστασαν να πολεμήσουν για την  ελευθερία τους... Που δεν λιποψύχησαν απέναντι στον δυνατό εχθρό...

Σημαντικές προσωπικότητες της εποχής αναγνώριζαν τους Έλληνες μας σαν ήρωες...

“Στην 28η Οκτωβρίου 1940 στην Ελλάδα δόθηκε μια προθεσμία τριών ωρών για να αποφασίσει σχετικά με τον πόλεμο ή την ειρήνη, αλλά ακόμα κι αν δίνονταν τρεις ημέρες ή τρεις εβδομάδες ή τρία έτη, η απάντηση θα ήταν η ίδια. Οι Έλληνες δίδαξαν την αξιοπρέπεια στο πέρασμα των αιώνων. Όταν όλος ο κόσμος έχασε την ελπίδα του, οι Έλληνες τόλμησαν να αμφισβητήσουν το αήττητο του γερμανικού τέρατος, υψώνοντας απέναντι του το υπερήφανο πνεύμα της ελευθερίας.” Franklin D Roosevelt

Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει στο ελάχιστο τις πράξεις αυτοθυσίας των Ελλήνων, οι οποίες ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για τη νικηφόρα έκβαση της κοινής προσπάθειας των εθνών, κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, για την ανθρώπινη ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Εάν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος τους, η έκβαση του Β’ ΠΠ θα ήταν ακαθόριστη.” Winston Churchill

Όμως η μεγαλύτερη αναγνώριση έρχεται από τον αντίπαλο...όποιος κι αν είναι αυτός...

Ο Χίτλερ σε ομιλία του στο Reichstag στις 4 Μαΐου 1941 είπε:  "... μόνο οι Έλληνες απ' όλους τους αντιπάλους που μας αντιμετώπισαν πολέμησαν με το μεγαλύτερο θάρρος και περισσότερο αψήφησαν το θάνατο..."

Χρόνια Πολλά ΗΡΩΕΣ ... Χρόνια Πολλά Ελλάδα...