Γνωρίζουμε την τάξη...τους φίλους μας... αλλά και προετοιμαζόμαστε για τον σεισμό!!!

 Αυτή η βδομάδα ξεκίνησε υπέροχα στο νηπιαγωγείο μας...  Είχαμε επισκέψεις... Ένας φίλος από τη μαγική χώρα, ο Πόκο, ήρθε να μας βοηθήσει να αναγνωρίσουμε τα ονοματάκια μας...

Και μετά, αφού βρήκαμε ποιο είναι το αρχικό γραμματάκι κάθε ονόματος, το ζωγραφίσαμε ο καθένας με τον δικό του, υπέροχα μοναδικό, τρόπο...

Συζητήσαμε τους κανόνες της τάξης μας και τους καταγράψαμε για να μην τους ξεχάσουμε...

Και μιας και είπαμε για κανόνες... συζητήσαμε τους κανόνες του σεισμού ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι... Γίναμε χελωνάκια προστατεύοντας κεφάλι και αυχένα... Και μάθαμε με ποιο τρόπο θα βγούμε έξω σε περίπτωση ανάγκης...

Καταλάβαμε ότι ο σεισμός προκαλείται όταν κουνιούνται οι τεκτονικές πλάκες κάτω από τον φλοιό της γης και παίξαμε προκαλώντας εμείς οι ίδιοι τον σεισμό...

Τέλος, τα πρωτοβρόχια του Σεπτεμβρίου μας έδωσαν την αφορμή να μιλήσουμε για το ουράνιο τόξο... Κι επειδή όσο και να ψάξαμε δεν καταφέραμε να το δούμε από τα παράθυρα του νηπιαγωγείου, το φέραμε στην τάξη μας, ακολουθώντας τις παρακάτω οδηγίες...

Και μετά παίξαμε με τα χρώματα, κάναμε υποθέσεις τι χρώμα θα βγει αν ανακατέψουμε δυο χρώματα μαζί και κάναμε ένα πείραμα για τη δημιουργία των χρωμάτων!!!

Μια γεμάτη, χρωματιστή, μαγική, υπέροχη βδομάδα έφτασε στο τέλος της!!! 

Θα τα ξαναπούμε την επόμενη με πολλά... πολλά ακόμα!!!!

Η πρώτη μας βδομάδα!!!

 Η πρώτη βδομάδα της χρονιάς πέρασε... 

Κι εμείς όχι μόνο γνωριστήκαμε μεταξύ μας, αλλά αφού ήρθαμε σε μια πρώτη επαφή με τα χρώματα...

... ζωγραφίσαμε τις εντυπώσεις μας από το νηπιαγωγείο...

Φτιάξαμε έναν ομαδικό ιστό της αράχνης για να δεθούμε σαν τάξη...

Και αφού μιλήσαμε για την έννοια της ομάδας και πόσο σημαντική είναι, φτιάξαμε μια καρδιά με τα χεράκια μας... αλλά και το παζλ της τάξης μας!!!

Γιατί... το πιο σημαντικό που μπορούμε να μάθουμε στα παιδάκια μας είναι... η συνεργασία, ο σεβασμός και η αγάπη... 

Αξίες που θα τα συνοδεύουν σε ολόκληρη τη ζωή τους...

"Εάν όλοι βοηθήσουν να κρατήσουμε τον ουρανό, τότε ούτε ένας δεν θα κουραστεί" (Askhari Johnson Hodari)

Το ταξίδι ξεκινά!!!

Στολίσαμε το νηπιαγωγείο μας... 

Το γεμίσαμε χρωματιστά μπαλόνια και εορταστικά σημαιάκια... 

Φτιάξαμε ευχολόγιο για να μας γράψουν οι γονείς τις πιο όμορφες ευχές τους για την νέα σχολική χρονιά...

 Και... Σήμερα το πρωί, λίγο μετά τις 9.00, η πόρτα του 1ου νηπιαγωγείου Αγίας Μαρίνας άνοιξε... και γέμισε η αυλή με γλυκά χαμόγελα και παιδικές φωνούλες!!!

Η διευθύντρια και όλες οι εκπαιδευτικοί ήμασταν εκεί για να πάρουμε μέρος στον αγιασμό του νηπιαγωγείου μας και να υποδεχτούμε τα παιδάκια μας!!!

Κι επειδή σε εμάς τα νηπιαγωγάκια... πιάνουν τα χέρια μας... έχουμε σκοπό να σηκώσουμε μανίκια... να πάρουμε τα πινέλα μας... και να ζωγραφίσουμε παρέα τον παράδεισο μας για να μπούμε σε αυτόν!!!

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Αγιασμός

 

Έφτασε η πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς... Η μέρα που θα ξανασυναντηθούμε με τους παλιούς μας μαθητές και θα γνωρίσουμε τους καινούριους!!! Η μέρα που θα ξεκινήσουμε παρέα ένα υπέροχο ταξίδι... Ένα ταξίδι γεμάτο χαρά, εκπλήξεις, συνεργασία, αγάπη και νέες γνώσεις...

Σας περιμένουμε λοιπόν, για τον καθιερωμένο αγιασμό, που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου και ώρα 09.30 στον αύλειο χώρο του νηπιαγωγείου μας!!!

ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΔΑΔΑΣ

Η Ολυμπιακή Φλόγα είναι ένα από τα σύμβολα του Ολυμπιακού Κινήματος με οικουμενική απήχηση και σημασία. Η τελετή αφής και η λαμπαδηδρομία που ακολουθεί είναι σύγχρονη προσθήκη αφού κατά την αρχαιότητα γίνονταν λαμπαδηδρομίες σε ορισμένες γιορτές αλλά όχι κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Κατά τη διάρκεια των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων η φλόγα καίει μέρα και νύκτα σε ειδικό βωμό μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο της πόλης που τους φιλοξενεί.

Η παρουσία της σε περίοπτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θυμίζει σε όλους τον αρχαίο ελληνικό μύθο του Προμηθέα και της κλοπής της φωτιάς από τον Δία, με την οποία οι άνθρωποι, λαμβάνοντάς την ως δώρο και ύψιστη ευεργεσία, μπόρεσαν να ελέγξουν την Φύση και να δημιουργήσουν Πολιτισμό. Συν τοις άλλοις, η Ολυμπιακή Φλόγα αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στους σύγχρονους και τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες, παραπέμποντας στην ιερή φλόγα της θεάς Εστίας που έκαιγε άσβεστη στο Πρυτανείο της Ολυμπίας, στον κοινό βωμό όλων των Ελλήνων η οποία, κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών Αγώνων, άναβε και στους βωμούς των ναών της Ήρας και του Δία.

Η σύγχρονη Ολυμπιακή Φλόγα εμφανίστηκε και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ το 1928, ενώ η τελετή αφής και η λαμπαδηδρομία εισήχθησαν κατά τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936.

Η Αφή της Ολυμπιακής φλόγας γίνεται πριν από κάθε Ολυμπιάδα στο χώρο της αρχαίας Ολυμπίας και αναγγέλλει την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων.Το λιτό και συμβολικό τελετουργικό πραγματοποιείται στο βωμό που υπάρχει στο χώρο του ναού της Ήρας (Ηραίον). Η Πρωθιέρεια, με επίκληση στο θεό Απόλλωνα ανάβει τη δάδα με τη βοήθεια κοίλου κατόπτρου. Για πρώτη φορά έγινε το 1936 για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου με τη βοήθεια κοίλου κατόπτρου, το οποίο ανήκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και είχε κατασκευαστεί στη Γερμανία. Επιστημονικός υπεύθυνος αυτής της πρώτης αφής ήταν ο καθηγητής φυσικής Σαλτερής Περιστεράκης.

Σύμφωνα με το τελετουργικό που έχει καθιερωθεί την αφή κάνει η πρωθιέρεια στο χώρο του ναού της Ήρας (Ηραίου), που βρίσκεται απέναντι από το ναό του Δία, στο αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας. Εκεί η πρωθιέρεια ζητά τη βοήθεια του θεού του ήλιου Απόλλωνα ώστε να ανάψει η δάδα απαγγέλοντας την ακόλουθη επίκληση:

ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Ιερά σιωπή!

Να ηχήσει όλος ο αιθέρας, η γη, η θάλασσα και οι πνοές των ανέμων.

Όρη και Τέμπη σιγήστε.

Ήχοι και φωνές πουλιών παύσατε.

Γιατί μέλλει να μας συντροφεύσει ο Φοίβος, ο Φωσφόρος Βασιλεύς.

Απόλλωνα, θεέ του ήλιου και της ιδέας του φωτός,

στείλε τις ακτίνες σου και άναψε την ιερή δάδα

για τη φιλοξενη πόλη της ...(όνομα της διοργανώτριας πόλης).

Και συ, ω Δία, χάρισε ειρήνη σ' όλους τους λαούς της Γης

και στεφάνωσε τους νικητές του Ιερού Αγώνα.

Έπειτα, η πρωθιέρεια κατευθύνεται προς το Στάδιο, μεταφέροντας τη φλόγα σε πήλινο αγγείο και με τη συνοδεία των ιερειών. Η πομπή κάνει μία στάση στην ιερή Ελιά από την οποία ο«αμφιθαλής παις», δηλαδή ένας νέος που έχει εν ζωή και τους δύο γονείς του, κόβει ένα κλαδί, σύμβολο ειρήνης και έπαθλο νίκης που δίνονταν κατά τους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες στους νικητές. Στο Στάδιο, η πρωθιέρεια ανάβει τη δάδα του πρώτου δρομέα και η λαμπαδηδρομία ξεκινά το ταξίδι της. Ακολουθεί λαμπαδηδρομία σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, πριν παραδοθεί η ιερή φλόγα στους εκπροσώπους της διοργανώτριας χώρας, ώστε να φτάσει στον τελικό της προορισμό, στο στάδιο της διοργανώτριας πόλης την ημέρα της τελετής έναρξης των Αγώνων. Κατά τη διάρκεια του τελετουργικού, η πρωθιέρεια και οι ιέρειες είναι ντυμένες κατά τον αρχαϊκό τρόπο, ενώ ακολουθούν συγκεκριμένη κινησιολογία και χορογραφία.

Οι Παραολυμπιακοί είναι οι αντίστοιχοι Ολυμπιακοί Αγώνες για τους αθλητές με κινητικές, οπτικές ή διανοητικές αναπηρίες.

Οι πρώτοι αγώνες για αθλητές με αναπηρία έγιναν το 1948 στο Στόουκ Mάντεβιλ στην Αγγλία. Την ημέρα της τελετής έναρξης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948 στο Λονδίνο, ξεκίνησαν και θεσμοθετήθηκαν οι αγώνες του Στόουκ Mάντεβιλ και πραγματοποιήθηκε η πρώτη αθλητική διοργάνωση για αθλητές με αμαξίδιο.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, αθλητές από την Ολλανδία συμμετείχαν σε αυτούς τους αγώνες και έτσι γεννήθηκε το διεθνές κίνημα που είναι γνωστό πλέον ως Παραολυμπιακό Κίνημα.

Οι πρώτοι Αγώνες Ολυμπιακού χαρακτήρα για αθλητές με αναπηρία οργανώθηκαν το 1960 στην Ρώμη, ύστερα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην ίδια πόλη. Θεωρούνται ως οι πρώτοι Παραολυμπιακοί Αγώνες. Περίπου 400 αθλητές από 23 χώρες συμμετείχαν σε 8 αθλήματα, 6 από τα οποία εξακολουθούν να περιλαμβάνονται στο αγωνιστικό πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων (τοξοβολία, κολύμβηση, ξιφασκία, καλαθοσφαίριση, επιτραπέζια αντισφαίριση, στίβος).

Από τότε, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται κάθε τέσσερα (4) χρόνια (σ.σ. με εξαίρεση το Τόκιο 2020 που λόγω πανδημίας διεξήχθη το 2021), πάντα την ίδια χρονιά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Το 1976 στο Τορόντο, προστέθηκαν και άλλες κατηγορίες αναπηρίας και γεννήθηκε η ιδέα της συγχώνευσης διαφορετικών κατηγοριών αθλητών με αναπηρία για τη συμμετοχή τους σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις. Την ίδια χρονιά έγιναν και οι πρώτοι Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες στην Σουηδία.

Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες της Σεούλ (1988) ξεχώρισαν κι από το γεγονός ότι οι Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί Αγώνες φιλοξενήθηκαν στην ίδια χώρα, στην ίδια πόλη και χρησιμοποιήθηκαν οι ίδιες εγκαταστάσεις με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έκτοτε, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες γίνονται πάντα στην ίδια πόλη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Από το 1960, έχουν διοργανωθεί 16 Θερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες και 12 Χειμερινοί. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες έχουν εξελιχθεί πλέον στο δεύτερο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός μετά τους Ολυμπιακούς.

Έλληνες αθλητές συμμετέχουν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες από το 1976. Από το 1988, η Ελλάδα λαμβάνει μέρος στους Αγώνες με επίσημες εθνικές αποστολές.

Το πρώτο μετάλλιο της Ελλάδας κατέκτησε ο Γιώργος Μουζάκης στον στίβο (60μ.), στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Άρνεμ το 1980, ενώ η συνέχεια δόθηκε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988. Συγκεκριμένα, τα ελληνικά χρώματα στην 8η κατά σειρά διοργάνωση, κατέκτησαν ένα (1) ασημένιο και τρία (3) χάλκινα μετάλλια. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 κέρδισαν δύο (2) ασημένια και ένα (1) χάλκινο μετάλλιο, ενώ στη διοργάνωση της Ατλάντα, το 1996, κατέκτησαν ένα (1) χρυσό, ένα (1) ασημένιο και τρία (3) χάλκινα μετάλλια.

Το 2000, στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, η Ελλάδα συμμετείχε με 42 αθλητές σε πέντε αθλήματα: στίβο, κολύμβηση, άρση βαρών, καλαθοσφαίριση, τζούντο. Για πρώτη φορά έφτασε σε διψήφιο αριθμό μεταλλίων (συνολικά 11) και συγκεκριμένα σε τέσσερα (4) χρυσά, τέσσερα (4) ασημένια και τρία (3) χάλκινα.

Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, η Ελλάδα ως διοργανώτρια, συμμετείχε με 137 αθλητές, αριθμός ρεκόρ για τα δεδομένα του Παραολυμπιακού Κινήματος στην Ελλάδα. Ένα Κίνημα που απέκτησε νέο κύρος και οντότητα, αναδεικνύοντας παράλληλα τη δουλειά που γίνεται στον ευαίσθητο αυτό χώρο του αθλητισμού. Ως οικοδέσποινα, η Ελλάδα έφτασε στην κατάκτηση συνολικά 20 μεταλλίων και συγκεκριμένα τριών (3) χρυσών, 13 ασημένιων και τεσσάρων (4) χάλκινων, δηλαδή εννέα περισσότερων απ` όσα είχε πανηγυρίσει στη διοργάνωση του Σίδνεϊ. Επίσης σημειώθηκαν συνολικά 58 πλασαρίσματα στις πρώτες οκτώ θέσεις.

Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου ήταν και οι πιο επιτυχημένοι για την Ελλάδα μέχρι στιγμής. Συμμετέχοντας σε 11 αθλήματα (τοξοβολία, στίβος, μπότσια, ποδηλασία, τζούντο, άρση βαρών σε πάγκο, ιστιοπλοΐα, σκοποβολή, κολύμβηση, ξιφασκία με αμαξίδιο, τένις με αμαξίδιο) οι 53 αθλητές και οι 16 αθλήτριες της εθνικής ομάδας κατάφεραν να κατακτήσουν 24 μετάλλια (5-9-10) με αποτέλεσμα να βρεθούν στην 20η θέση της παγκόσμιας κατάταξης μεταξύ 146 κρατών.

Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, η Ελλάδα δεδομένων των οικονομικών συνθηκών και ως εκ τούτου της ελλειπούς προετοιμασίας, κατάφερε να κατακτήσει 12 μετάλλια. Συμμετείχε σε εννέα αθλήματα (τοξοβολία, στίβος, μπότσια, ποδηλασία, άρση βαρών σε πάγκο, ιστιοπλοΐα, σκοποβολή, κολύμβηση, ξιφασκία με αμαξίδιο) με συνολικά 61 αθλητές και αθλήτριες. Ξεχώρισε το χρυσό μετάλλιο στο μπότσια στην κατηγορία ζευγαριών BC-3, ενώ κατέκτησε ακόμη τρία ασημένια και οκτώ χάλκινα μετάλλια. Βρέθηκε δε στην 44η θέση των μεταλλίων μεταξύ 165 χωρών που έλαβαν μέρος.

Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, η Ελλάδα κατάφερε να κατακτήσει 13 μετάλλια. Συμμετείχε σε δώδεκα αθλήματα (αντισφαίριση με αμαξίδιο, άρση βαρών σε πάγκο, ιστιοπλοΐα, τοξοβολία, τζούντο, στίβος, μπότσια, ποδηλασία, σκοποβολή, κολύμβηση, ξιφασκία με αμαξίδιο, κανό) με συνολικά 66 αθλητές και αθλήτριες. Ξεχώρισαν τα τρία χρυσά μετάλλια στο στίβο το χρυσό στην άρση βαρών σε πάγκο και στην κολύμβησης , ενώ κατέκτησε ακόμη τέσσερα ασημένια και έξι χάλκινα μετάλλια. Βρέθηκε δε στην 23η θέση των μεταλλίων μεταξύ 159 χωρών που έλαβαν μέρος.

Η πρώτη συμμετοχή Έλληνα Αθλητή σε Χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες έγινε το 2002 στο Σάλτ Λεϊκ Σίτι. Ακολούθησαν οι συμμετοχές στο Τορίνο (2006) στο Βανκούβερ (2010), στο Σότσι (2014) και στην Πιονγκτσάνγκ (2018)

 Με αφορμή την 1η Διεθνή Ημερίδα Στίβου ατόμων με αναπηρία, επισκέφτηκαν το σχολείο μας κάποιοι από τους παραολυμπιονίκες,όπου μας παρέδωσαν την ΔΑΔΑ και εμείς με την σειρά μας, την μεταφέραμε στα παιδιά του 2ου Δημοτικού Αγίας Μαρίνας. Στη συνέχεια μας μίλησαν, για τα όνειρα τους, τους στόχους τους, για τους παραολυμπιακούς αγώνες.

"Tαξιδεύοντας"

H Επιστημονική Εταιρεία European School Radio, Το Πρώτο Μαθητικό Ραδιόφωνο, η Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας και το Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας συνδιοργανώνουν τον 7^ο Μαθητικό Διαγωνισμό Ραδιοφωνικού Μηνύματος & Τραγουδιού “Κάν’ το ν ́ ακουστεί 2022” με τίτλο: «Ταξιδεύοντας“.

Μετά από μια περίοδο στέρησης της ελευθερίας στη μετακίνηση και στη συνάθροιση, εξαιτίας της πανδημίας, η λέξη “ταξίδι” έχει αποκτήσει ιδιαίτερο νόημα για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.

Σχεδιάζοντας ένα ταξίδι μελλοντικό ή εξιστορώντας ένα ταξίδι τους προσωπικό, τα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να εξωτερικεύσουν βιώματα και συναισθήματα σε σχέση με τις δικές τους διαδρομές, αλλά και να καλλιεργήσουν τη φαντασία τους, περνώντας από το ρεαλιστικό και εφικτό στο φανταστικό και ονειρικό.

Έτσι επέλεξαν οι μικροί μας μαθητές και μαθήτριες το δικό τους ταξίδι….Ένα ταξίδι στον κόσμο, μέσα από τη φαντασία τους, γνώρισαν τη γη και τους λαούς της, με την ελπίδα πως θα έρθει η μέρα που θα συναντηθούνε όλοι από κοντά, να παίξουν, να γελάσουν, να πούνε σε «αγαπώ»

 

Γιορτή της Μητέρας

Μάνα – μητέρα – μανούλα – μαμά

 

 

Αυτές οι λέξεις κλείνουν μέσα τους ομορφιά, τρυφερότητα και αγάπη. Η μητέρα είναι η πιο σημαντική παρουσία στη ζωή του ανθρώπου. Μια ύπαρξη γλυκιά και ανιδιοτελής, είναι εκεί όταν τη χρειαζόμαστε, πρόθυμη να μας ακούσει και να μας δώσει τις συμβουλές της, τη φροντίδα της, την αγκαλιά της, να μας θρέψει και να μας ηρεμήσει. Ένας ανυπέρβλητος δεσμός που υμνήθηκε, όσο κανένας άλλος

 

Οι πρώτες αναφορές για Γιορτή της Μητέρας και της μητρότητας έρχονται από την αρχαία Ελλάδα. Η μητέρα Γη (Γαία) σύζυγος του Ουρανού είναι η προσωποποίηση της φύσης, που γεννά όλο τον κόσμο και λατρεύεται σαν η υπέρτατη θεότητα. Η λατρεία περνά στη συνέχεια στην κόρη της, Ρέα, σύζυγο και αδερφή του Κρόνου.

 

Η Ρέα λατρεύεται σαν η «Μητέρα των Θεών», καθώς φαίνεται να είναι η πρώτη, που γέννησε με τοκετό και ανάθρεψε τα παιδιά της με μητρικό γάλα. Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν τιμές στη Ρέα κάθε άνοιξη, καθώς ήταν και θεά της γης και της γονιμότητας.

Μία νεότερη εκδοχή ήταν η αποκαλούμενη "Mothering Sunday", που μας μεταφέρει στην Αγγλία του 1600. Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής προς τιμή όλων των μητέρων της Αγγλίας. Κατά την διάρκεια αυτής της μέρας, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους έπαιρναν μία μέρα άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους.

 

Καθώς ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε στην Ευρώπη η γιορτή μεταβλήθηκε προς τιμή της "Μητέρας Εκκλησίας" αλλά με τον καιρό οι δύο έννοιες συγχωνεύτηκαν. Έτσι ο κόσμος τιμούσε ταυτόχρονα την μητέρα και την εκκλησία. Παραδοσιακά δώρα όπως τα λουλούδια, τα φυτά ή οι σοκολάτες προσφέρονταν στη Γιορτή της μητέρας.

 

Η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, είναι αφιερωμένη στο σημαντικότερο πρόσωπο της ζωής μας, στη ΜΗΤΕΡΑ. Το πιο αγαπημένο και οικείο πρόσωπο, που μάχεται καθημερινά για τα παιδιά της. Στον άνθρωπο που δίνει τη ζωή και σκοπός της δικής της γίνεται να κάνει την ψυχούλα που έφερε στον κόσμο, να ανθίσει, να απλώσει τα φτερά της με ασφάλεια, νιώθοντας αγάπη και παίρνοντας δύναμη μέσα από τη ζεστή της αγκαλιά.

Έτσι και εμείς με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας που γιορτάζεται την δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, ετοιμάσαμε μια μικρή γιορτούλα που ήταν αφιερωμένη σε όλες τις μανούλες του σχολείου μας και τις  περίμεναν πολλές εκπλήξεις.

        

                                               

Τα παιδιά  τραγούδησαν στις μανούλες τους, τους είπαν ποιήματα!!!!

Άν ήσουν χάδι, θα ήσουν το πιο τρυφερό.

Άν ήσουν χαμόγελο, θα ήσουν το πιο γλυκό.

Άν ήσουν αστέρι, θα ήσουν το πιο φωτεινό.

Άν ήσουν άγγελος, θα ήσουν ο φύλακάς μου και

άν ήσουν μονοπάτι, θα ήσουν αυτό που θα με οδηγούσε στο σωστό δρόμο.

Δυο τραγούδια, δυο φιλιά

τρέχω δίνω στη μαμά

και εκείνη μου γελά

και με κλείνει αγκαλιά

Αχ μανούλα μου καλή

πόσο σε αγαπώ πολύ

θέλω κάτι να σου πω

πως πολύ σε αγαπώ!

Στο τέλος τα παιδιά έδωσαν στις μανούλες τους, τα δωράκια που έφτιαξαν με τόση αγάπη!

          

 

 

Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες!!!

Οι Πασχαλινές μας Δράσεις

 

Το Σάββατο του Λαζάρου γιορτάζεται πάντα 8 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα, είναι μέρα νίκης της ζωής επί του θανάτου και θεωρείται η «πρώτη Λαμπρή» αφού η εκ νεκρών έγερση του αγαπημένου φίλου του Χριστού θεωρείται πρoοικονομία της δικής του Ανάστασης.

Το Σάββατο του Λαζάρου και η Κυριακή των Βαΐων έχουν τη μοναδική θέση στο εκκλησιαστικό έτος ως μέρες χαράς ανάμεσα στη Μεγάλη Σαρακοστή και τον θρήνο της Μεγάλης Εβδομάδας.

Τη μέρα αυτή την έχει περιβάλει ο λαός μας με όμορφα έθιμα. Σύμφωνα με την παράδοση οι γυναίκες ζυμώνουν για τα παιδιά μικρά ψωμάκια, τα οποία τα ονομάζουν «Λαζαράκια», «Λαζάρηδες» ή αλλιώς και «Λαζαρούδια», στα οποία δίνουν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως παριστάνεται στις εικόνες ο Λάζαρος, λέγοντας: «Λάζαρο, αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις». Όσα παιδιά έχει η οικογένεια τόσους «λαζάρηδες» πλάθουν.

Τα παιδιά τη μέρα αυτή συγκροτούν ομάδες, επισκέπτονται τα σπίτια του χωριού ή της πόλης και τραγουδούν τραγούδια, τα λεγόμενα «λαζαρικά». Συνήθως κρατούν στα χέρια εικονική παράσταση του Λαζάρου και λέγονται και αυτά «Λάζαροι». Σε κάποιες περιοχές τα κάλαντα τα τραγουδούν μόνο κορίτσια, οι «Λαζαρίνες» οι οποίες την προηγούμενη μέρα ξεχύνονται στα χωράφια, μαζεύουν λουλούδια και στολίζουν τα καλαθάκια που θα κρατήσουν γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι. Μέσα σ’ αυτά τα καλαθάκια οι νοικοκυρές των σπιτιών από τα οποία θα περάσουν τα κορίτσια βάζουν αυγά που θα τα βάψουν την Μ. Πέμπτη, φρούτα, διάφορα φαγώσιμα ή μικρά φιλοδωρήματα.

Το πιο διαδεδομένο έθιμο για το Σάββατο του Λαζάρου είναι «τα κάλαντα του Λαζάρου».

«– Πού ’σαι Λάζαρε, πού είναι η φωνή σου

που σε γύρευε η μάνα κι η αδερφή σου.

– Ήμουνα στη γη, στη γη βαθιά χωμένος

κι από τους εχθρούς, εχθρούς βαλαντωμένος.

Βάγια, βάγια των βαγιών,

τρώνε ψάρια, τον κολιό

και την άλλη Κυριακή,

ψήνουν το παχύ αρνί».

Έτσι και εμείς με την πολύτιμη βοήθεια των γιαγιάδων μας αναβιώσαμε το έθιμο με τα Λαζαράκια

Η σημασία της Μεγάλης Εβδομάδος

Η Μεγάλη εβδομάδα για τους περισσότερους σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτον αντίστροφη μέτρηση για το Πάσχα και δεύτερον νηστεία. Και μπορεί στο μυαλό μας τώρα αυτά να φαντάζουν λογικά και αυτονόητα, λίγες δεκαετίες όμως πριν, η Μεγάλη Εβδομάδα σήμαινε πολλά περισσότερα για τους Έλληνες.

Κάθε μέρα είχε την ιεροτελεστία της, τα πρέπει της και τα μη. Κάθε τόπος είχε τα δικά του ιδιαίτερα έθιμα που η ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων πρόσταζε να ακολουθήσουν. Άλλωστε πίστευαν ακράδαντα ότι η Μεγάλη Εβδομάδα, οδηγεί στο θρίαμβο της Ανάστασης, στο θάνατο του θανάτου και τη νίκη της ζωής, σηματοδοτώντας παράλληλα το τέλος του χειμώνα και την αρχή της Άνοιξης.

Τα ήθη και έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα, είναι βγαλμένα από τις ρίζες του πολιτισμού και τις διηγήσεις των γιαγιάδων, έθιμα που κάποια καλά κρατούν με το πέρασμα του χρόνου και κάποια άλλα καλούμαστε να τα αναβιώσουμε.

Η Μεγάλη Εβδομάδα, οδηγεί στο θρίαμβο της Ανάστασης, στο θάνατο του θανάτου, τη νίκη της ζωής σηματοδοτώντας παράλληλα το τέλος του χειμώνα και την αρχή της Άνοιξης. Τα ήθη και έθιμα της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα, είναι βγαλμένα από τις ρίζες του πολιτισμού και τις διηγήσεις των γιαγιάδων, έθιμα που κάποια καλά κρατούν με το πέρασμα του χρόνου και κάποια άλλα καλούμαστε να τα αναβιώσουμε.

Μεγάλη Δευτέρα

Τη Μεγάλη Δευτέρα σε όλη την Ελλάδα, ξεκινούν οι ετοιμασίες στα σπίτια για τον εορτασμό του Πάσχα. Στα χωριά κυρίως, ασπρίζονται με ασβέστη οι αυλές και οι γλάστρες βάφονται κόκκινες. Επίσης, η Μεγάλη Δευτέρα είναι αφιερωμένη στον Ιωσήφ, τον πιο αγαπητό υιό του Ιακώβ, τον οποίο πούλησαν τα αδέλφια του σε εμπόρους από την Αίγυπτο. Εκείνη την ημέρα διαβάζεται στην εκκλησία και η παραβολή της καταραμένης συκιάς από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου.Τη Μεγάλη Δευτέρα σε όλη την Ελλάδα ξεκινούν οι ετοιμασίες στα σπίτια για τον εορτασμό του Πάσχα. Στα χωριά, κυρίως ασπρίζονται με ασβέστη οι αυλές και οι γλάστρες βάφονται κόκκινες. Σε κάποιες περιοχές οι πιστοί συνηθίζουν να τρέφονται μόνο με ψωμί και νερό έως τη Μεγάλη Πέμπτη το πρωί, που λαμβάνουν τη Θεία Κοινωνία

Μεγάλη Τρίτη

Τη Μεγάλη Τρίτη στην εκκλησία διαβάζεται η Παραβολή των Δέκα Παρθένων, ενώ το βράδυ στον Εσπερινό ψάλλεται το τροπάριο της Κασσιανής.Η μέρα αυτή είναι αφιερωμένη στο καθάρισμα του σπιτιού. Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, τη Μεγάλη Τρίτη φτιάχνονται τα κουλουράκια και τα τσουρέκια, έθιμο ωστόσο, που συνήθως γίνεται τη Μεγάλη Πέμπτη. Στη Θάσο αναβιώνει το πανάρχαιο έθιμο «Για βρεξ’ Απρίλη μ’», όπου χορεύονται παραδοσιακοί χοροί. Στην Ιερισσό της Χαλκιδικής έχουν το έθιμο «Του μαύρου νιου τ’ αλώνι». Μετά την επιμνημόσυνη δέηση και την εκφώνηση του πανηγυρικού, οι γεροντότεροι αρχίζουν το χορό. Σιγά-σιγά πιάνονται όλοι οι κάτοικοι και συχνά ο χορός έχει μήκος τετρακόσια μέτρα. Τραγουδούν και χορεύουν όλα τα πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον «Καγκέλευτο» χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την επανάσταση του 1821. Κατά τη διάρκεια της γιορτής μοιράζεται καφές που βράζει σε μεγάλο καζάνι «ζωγραφίτικος», τσουρέκια και αυγά.

Μεγάλη Τετάρτη

Τη Μεγάλη Τετάρτη διαβάζεται το μύρωμα του Ιησού από την αμαρτωλή, κατά τη διάρκεια του οποίου μιλά για τον επερχόμενο θάνατό του. Το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης, στις εκκλησίες μας τελείται το Μυστήριο του Μεγάλου Ευχέλαιου. Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, οι γυναίκες πηγαίνουν στο Μεγάλο Ευχέλαιο έχοντας μαζί τους μια σουπιέρα με αλεύρι. Σε αυτό στερεώνουν τρία κεριά, τα οποία καίνε κατά την τέλεση του Μυστηρίου. Το αλεύρι αυτό το χρησιμοποιούν για να φτιάξουν τα πασχαλινά κουλούρια την επόμενη ημέρα. Παλιότερα, στην Αθήνα οι γυναίκες της εκκλησίας πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και μάζευαν αλεύρι, το οποίο ζύμωναν χωρίς προζύμι. Ο παπάς ακουμπούσε πάνω στη ζύμη το Σταυρό με το Τίμιο Ξύλο και το ζυμάρι φούσκωνε. Αυτό αποτελούσε το προζύμι της χρονιάς.

Μεγάλη Πέμπτη

Τη Μεγάλη Πέμπτη το Θείο Δράμα προχωρεί προς την αποκορύφωσή του. Την ημέρα αυτή γίνεται ο Μυστικός Δείπνος, όπου ο Ιησούς κοινωνεί τους μαθητές του δίνοντάς τους από ένα κομμάτι ψωμί που συμβολίζει το σώμα του και κρασί που συμβολίζει το αίμα του. Το βράδυ ψέλνονται τα Δώδεκα Ευαγγέλια και στην εκκλησία περιφέρεται ο Σταυρός με τον Ιησού. Αφού τελειώσουν τα 12 Ευαγγέλια, κοπέλες αναλαμβάνουν να στολίσουν τον Επιτάφιο. Το κύριο έθιμο της Μεγάλης Πέμπτης είναι το βάψιμο των κόκκινων αυγών καιζύμωμα των τσουρεκιών. Αυτήν την ημέρα οι νοικοκυρές δεν πλένουν, δεν απλώνουν ούτε κάνουν άλλες δουλειές στο σπίτι.

• Στη Λήμνο, το πρώτο πασχαλινό αυγό είναι της Παναγίας και το τοποθετούν στο εικονοστάσι.
• Στη Σίφνο, οι γυναίκες φτιάχνουν τα λεγόμενα «Πουλιά της Λαμπρής», που είναι κουλούρες σε διάφορα σχήματα πουλιών ή ζώων, τα οποία είναι στολισμένα με κόκκινα αυγά.
• Στη Δυτική Μακεδονία, οι γυναίκες απλώνουν στο μπαλκόνι κόκκινα πανιά και οι οικογένειες που έχουν πένθος δεν βάφουν τα αυγά κόκκινα αλλά κάποιο άλλο χρώμα.
• Στα Χανιά φτιάχνουν ένα ανθρώπινο ομοίωμα του Ιούδα από ξύλα, τον οποίο περιφέρουν σε όλο το χωριό και τον χτυπούν.

Μεγάλη Παρασκευή

Η Μεγάλη Παρασκευή αναπαριστά τη δίκη του Ιησού από τον Πόντιο Πιλάτο, τη μαρτυρική του πορεία προς τον Γολγοθά και τη Σταύρωση. Πρόκειται για την ημέρα των Παθών. Το βράδυ τελείται η περιφορά του Επιταφίου, ενώ οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα όλη την ημέρα.

Σε κάποια μέρη της Ελλάδας, τα λουλούδια του Επιταφίου φυλάσσονται, μετά την περιφορά, από τους πιστούς γιατί θεωρούνται θαυματουργά.Για τους πιστούς, η νηστεία της ημέρας είναι αυστηρότατη και απαγορεύει ακόμα και το λάδι, ενώ το έθιμο απαγορεύει κάθε εργασία την ημέρα αυτή.

Πολλοί συνηθίζουν να πίνουν λίγο ξίδι εις ανάμνηση αυτού που έδωσαν στον Ιησού.Σε πολλές περιοχές της χώρας φτιάχνουν ένα ομοίωμα του Ιούδα, το οποίο παραδίδουν στη φωτιά μετά την περιφορά του Επιταφίου. Επίσης, την ημέρα αυτή οι πιστοί συνηθίζουν να επισκέπτονται τους τάφους των νεκρών συγγενών και φίλων.

Στην Κρήτη τη Μεγάλη Παρασκευή υπάρχει το έθιμο ο ιερέας να μνημονεύει εντός της εκκλησίας πριν την περιφορά του Επιταφίου τα ονόματα όλων των κεκοιμημένων συγχωριανών της κάθε οικογένειας, έστω και πολλές γενιές πίσω.

Μεγάλο Σαββάτο

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου ψάλλεται ο Εσπερινός της Ανάστασης, όπως λεγεται και ” Πρώτη Ανάσταση ” . Το μεσημέρι στον Πανάγιο Τάφο πραγματοποιείται η αφή του Αγίου Φωτός και διανέμεται σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο και το βράδυ ακολουθεί η Τελετή της Αναστάσεως με το “δεύτε λάβετε φώς “ και το “Χριστὸς Ἀνέστη” που συνοδεύεται από μυνήματα χαράς και ελπίδας και φυσικά πολλά βεγγαλικά και κροτίδες.

Στην επιστροφή στο σπίτι, “σταυρώνουν” πρώτα το επάνω μέρος της εξώπορτας και με το Άγιο φώς ανάβουν τα καντήλια. Τό βραδυνό τραπέζι της Ανάστασης περιλαμβάνει την εθυμοτυπική μαγειρίτσα, κόκκινα αυγά, τσουρέκι και σαλάτες, μπαίνοντας σιγά σιγά μετά την νηστεία στο γλέντι του Κυριακάτικου οβελία

Κυριακή του Πάσχα 

Την Κυριακή του Πάσχα αρχίζει το μεγάλο γλέντι με τα ψησίματα των αρνιών τα κοκορέτσια τα τραγούδια και τους χορούς που κρατάνε μέχρι αργά το βράδυ.Τα ήθη και τα έθιμα ποικίλουν από τόπο σε τόπο σε όλη την Ελλάδα δίνοντας σε κάθε περιοχή το δικό της τοπικό χρώμα.

Έτσι και εμείς στο σχολείο μας ακολουθήσαμε και συζητήσαμε  τα ήθη και τα έθιμα του Πάσχα. Φτιάξαμε τα Λαζαράκια με τις γιαγιάδες, που μας έκαναν την τιμή να έρθουν στο σχολείο μας και να αναβιώσουμε το έθιμο με τα Λαζαράκια. Στη συνέχεια βάψαμε αβγά με τις δασκάλες μας για να τα βάλουμε στα καλαθάκια που κατασκευάσαμε και Τέλος φτιάξαμε κάρτες Πασχαλινές για να ευχηθούμε Καλό Πάσχα.

Οι πασχαλίνες  κατασκευές που έφτιαξαν τα παιδιά με τις δασκάλες τους..