Γνωρίζω τα επαγγέλματα μέσα από τους γονείς μου...

 Τις μέρες που πέρασαν αποφασίσαμε να ασχοληθούμε στο νηπιαγωγείο μας με τα επαγγέλματα... Συζητήσαμε τι σημαίνει η λέξη "επάγγελμα" και είπαμε τι ονειρευόμαστε να γίνουμε κι εμείς μεγαλώνοντας...

Παρακολουθήσαμε ένα βίντεο με την αλφαβήτα των επαγγελμάτων... και συζητήσαμε κάποια από αυτά που μας εντυπωσίασαν...

Φτιάξαμε μαγαζάκι στην τάξη μας και γίναμε μικροί πωλητές...

Γίναμε μικροί ελαιοπαραγωγοί...

Παίξαμε με τους γρίφους των επαγγελμάτων..

Και για να συνειδητοποιήσουμε ακριβώς τι σημαίνει επιλέγω ένα επάγγελμα , ρωτήσαμε τα πρότυπα μας... τους γονείς μας... 

Ζητήσαμε από τους γονείς να μας στείλουν μια μικρή περιγραφή της δουλειάς τους αλλά και να μας στείλουν μία δύο φωτογραφίες από τον χώρο εργασίας τους ή τους ίδιους σε αυτήν... 

Στόχος ήταν τα μικρά μας να καταλάβουν τις διαφορετικές δεξιότητες που απαιτεί κάθε επάγγελμα... τις δυσκολίες  και τις χαρές που το ακολουθούν αλλά και να απενοχοποιήσουμε λίγο το "η μαμά είναι κουρασμένη και δεν παίζει μαζί μου" ή "ο μπαμπάς λείπει συχνά"...

Στο τέλος δημιουργήσαμε τη δική μας μικρή πόλη... όπου όλοι είναι χρήσιμοι και όλοι συμβάλλουν με τον τρόπο τους στη λειτουργία της...

Και καταλάβαμε ότι...

"Το να βρεις το σωστό επάγγελμα είναι σαν να βρίσκεις την ψυχή σου σ’ αυτόν τον κόσμο..." (Thomas Moore, Ιρλανδός ποιητής)

Δικαιώματα έχω κι εγώ... κι ας είμαι παιδί μικρό...

Κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων των παιδιών... Και είναι μια καλή ευκαιρία να θυμόμαστε ότι τα παιδιά οφείλουμε να τα προστατεύουμε εμείς οι μεγάλοι και να τους προσφέρουμε όσα έχουν ανάγκη για να μεγαλώσουν σωστά...

Στο νηπιαγωγείο δώσαμε μεγάλη έμφαση στα δικαιώματα μας γενικά αλλά και στο βασικό δικαίωμα στην αυτοδιάθεση...

Ξεκινήσαμε διαβάζοντας το "Μόνο αν θέλω"... Ένα βιβλίο της Αλεξάνδρου Γιώτα K. που αγγίζει το ευαίσθητο θέμα του δικαιώματος των παιδιών στο σώμα τους... Και στη συνέχεια παρακολουθήσαμε ένα βίντεο να γνωρίσουμε όλα τα δικαιώματα μας αναλυτικά...

Κάναμε υπέροχες ομαδικές δημιουργίες... 

Παίξαμε με τις λέξεις στον υπολογιστή... και δημιουργήσαμε ΑΓΑΠΗ...

Και φτιάξαμε ευφάνταστες κατασκευές που θα μας θυμίζουν όλα όσα δικαιούμαστε... 

Γιατί όπως είπε ο Steve Jobs (Αμερικανός επιχειρηματίας (Apple))...

Οι μεγαλύτεροι ρωτούν «τι είναι αυτό;» αλλά τα παιδιά ρωτούν «τι μπορώ να κάνω μ’ αυτό;»...

...και αυτή είναι η ελπίδα της ανθρωπότητας...

Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία...

17 Νοεμβρίου 1973... 

Μια μέρα σταθμός για την ιστορία της χώρας μας... 

Μια μέρα που νεαροί φοιτητές πήραν το βάρος στους ώμους τους και έκαναν την αρχή για την απελευθέρωση των Ελλήνων από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο...

Μια μέρα που οφείλουμε να θυμόμαστε και να τιμάμε... Και αυτό κάναμε και φέτος όπως κάθε χρόνο στο νηπιαγωγείο μας...

Αρχικά μιλήσαμε για τα γεγονότα και παρακολουθήσαμε το παρακάτω βίντεο...

Στη συνέχεια ακούσαμε τα συνθήματα που φώναζαν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου... και αφού παίξαμε με αυτά...τα γράψαμε κι εμείς σε πλακάτ...

Κάναμε υπέροχες κατασκευές... Ομαδικές...

Και ατομικές...

Μιλήσαμε για την Ελευθερία και το πόσο σημαντική είναι... αν κι εμείς συχνά τη θεωρούμε δεδομένη... Και στείλαμε e mail στους γονείς μας ζητώντας τους να σκεφτούν τι είναι ελευθερία για αυτούς...

Την επόμενη μέρα τους ζητήσαμε να γράψουν όσα σκέφτηκαν στον τοίχο της Ελευθερίας που είχαμε ήδη ζωγραφίσει...

Προσπαθήσαμε να μπούμε στη θέση εκείνων των φοιτητών που αγωνίζονταν για τα δικαιώματα τους και κάναμε πορεία στην αυλή του σχολείου μας...

Και παίξαμε κουκλοθέατρο... για αυτούς που με το έτσι θέλω κλέβουν τις ελευθερίες των άλλων αλλά και για όσους γίνονται μια γροθιά και παλεύουν για τις αξίες τους...

Γιατί όπως είπε η Margaret Mead (συγγραφέας)...

"Μια μικρή ομάδα σκεπτόμενων και αποφασισμένων ανθρώπων μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Στην πραγματικότητα, είναι οι μόνοι που τα κατάφεραν ποτέ..."

Η γιορτή των αιθέρων!!!

 Κάθε χρόνο στις 8 Νοεμβρίου γιορτάζει η Πολεμική μας αεροπορία προς τιμήν του προστάτη της Αρχάγγελου Μιχαήλ... 

Κι εμείς στο νηπιαγωγείο δεν χάνουμε ευκαιρία να μιλήσουμε για τους πιλότους μας που πετάνε στα σύννεφα και τα αεροπλάνα τους που ταξιδεύουν στον γαλάζιο ουρανό της χώρας μας...

Ξεκινήσαμε, βλέποντας την υπέροχη ταινιούλα Soar... όπου μια κοπέλα που ονειρεύεται να πετάξει συναντά έναν μικρό πιλότο που έχει μια ιδιαίτερη ιπτάμενη μηχανή... Μαζί, έμαθαν ότι με συνεργασία, φαντασία αλλά και θάρρος μπορεί κανείς να φτάσει ως τον ουρανό...

Μετά παίξαμε απαντώντας στις ερωτήσεις...

https://learningapps.org/view22098546

Και τελικά αποφασίσαμε να πετάξουμε κι εμείς...

Βάλαμε τα γυαλιά μας και ακουμπήσαμε τα σύννεφα...

Πετάξαμε ένα drone σαν μικροί πιλότοι...

                                     

Τιμήσαμε τους Αρχαγγέλους...

Και καταλήξαμε στη φράση του Wilbur Wright (ο ένας από τους αδελφούς Wright  και εφευρέτης του αεροπλάνου)...

«Αν έχεις επιθυμία να πετάξεις, τότε θα ανακαλύψεις έναν τρόπο να ανοίξεις τα φτερά σου.»

Πόλεμος και Ειρήνη... Τότε και Τώρα...

Η Επέτειος του «ΟΧΙ» μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε από τον Ιταλό πρέσβη Γκράτσι στον Έλληνα δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά την 28η Οκτωβρίου του 1940. 

Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα και την Κύπρο κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία. (wiki)

Κι εμείς στο νηπιαγωγείο, φροντίζουμε πάντα να μιλάμε για όσα συνέβησαν τότε αλλά και να τιμάμε με τον δικό μας τρόπο τους ήρωες του '40.

Αρχικά, παρακολουθήσαμε το παρακάτω βίντεο για να καταλάβουμε με απλό τρόπο τα γεγονότα...

Μετά βάλαμε τη φαντασία μας να δουλέψει και δημιουργήσαμε ατομικά... Φωτογραφικές μηχανές της εποχής, αντιτορπιλικά Έλλη, αλεξιπτωτιστές, στρατιωτάκια και περιστέρια της Ειρήνης... 

...Αλλά και ομαδικά...

Και μπορεί να κλείσαμε τη σημαία μας σε ένα...Βαζάκι...

Αλλά όχι την περηφάνεια μας... Έτσι παρελάσαμε με χαρά...

Κάναμε παράσταση το "Κανόνι της Ειρήνης"...

Και τιμήσαμε τους ήρωες μας με στεφάνια και ποιήματα!!!

Όμως επειδή η ιστορία είναι σημαντική όχι μόνο για να μας θυμίζει αλλά και για να μας μαθαίνει... Μιλήσαμε και για τους πολέμους που γίνονται αυτή τη στιγμή στον κόσμο... Και θέλοντας να κάνουμε κι εμείς κάτι γι' αυτό... παρακινήσαμε τους γονείς του σχολείου μας να προσφέρουν είδη πρώτης ανάγκης για να δοθούν σε πρόσφυγες που το έχουν ανάγκη...

Ας ευχηθούμε λοιπόν Χρόνια Πολλά στην Ελλάδα μας αλλά και Ειρήνη σε όλο τον κόσμο!!!

Και μην ξεχνάτε τα λόγια του Βενιαμίν Φραγκλίνου

«Δεν υπήρξε ποτέ καλός πόλεμος ή κακή ειρήνη.»