Φεγγαρακι μου λαμπρό...

Με αφορμή την υπέροχη ιστορία του Eric Carle "Παρακαλώ μπαμπά φέρε μου το φεγγάρι" αποφασίσαμε ότι θέλουμε να μάθουμε τα πάντα για αυτή τη λαμπερή μπάλα που μας συντροφεύει κάθε βράδυ... ή σχεδόν κάθε βράδυ...

Είδαμε εικόνες του στο ίντερνετ και παρατηρήσαμε ότι μοιάζει με μια τεράστια πέτρα με μεγάλους σχηματισμένους κύκλους πάνω του... 

 

 

 

Το μυαλουδάκι μας γέμισε με πολλές απορίες που προσπαθήσαμε να λύσουμε...

Γιατί η σελήνη μικραίνει και μεγαλώνει... και πώς γίνεται αφού είναι πέτρα να φωτίζει τη νύχτα...και οι "τρύπες" που έχει πάνω της πώς έγιναν;;;

Τις απαντήσεις που χρειαζόμασταν τις πήραμε από διάφορα βίντεο:

 

 

Και αφού συζητήσαμε τα όσα καινούρια μάθαμε είπαμε να φτιάξουμε τη δική μας σελήνη ο καθένας... Με αλεύρι και atlacol για το τρισδιάστατο εφέ...!

Αναρωτηθήκαμε πώς γίνεται να αλλάζει σχήμα συνεχώς...

 Για να απαντήσουμε χρησιμοποιήσαμε λίγη πλαστελίνη στα κατάλληλα χρώματα και έναν φακό...

Και καταλήξαμε ότι το φεγγάρι δεν αλλάζει σχήμα...Απλά ανάλογα με τη θέση του, αλλά και το πού το φωτίζει ο ήλιος, αλλάζει αυτό που βλέπουμε από τη γη... Σαν ένα παιχνίδι σκιών του σύμπαντος!!!

Παιχνίδι σκιών... Τι όμορφη αφορμή για να ασχοληθούμε με τις σκιές...

Βγήκαμε έξω...Παρατηρήσαμε τη σκιά μας... Και τη ζωγραφίσαμε...

      Παίξαμε θέατρο σκιών...

                         

           Και φτιάξαμε τις σκιές των καινούριων μας φίλων...

Το φεγγάρι όμως το βλέπουμε μόνο τη νύχτα... Γιατί άραγε; Τη μέρα που βρίσκεται;

 

Κάναμε λοιπόν  κατασκευές που δείχνουν τη μέρα και τη νύχτα να βρίσκονται σε αντίθετες πλευρές...

Και είδαμε ένα βίντεο για τη μέρα και τη νύχτα...

 Τραγουδήσαμε παρέα με το φεγγάρι...

  αλλά και για τον ήλιο και τη γη...  

 Στη συνέχεια, είδαμε βίντεο για το πώς φτιάχτηκε το φεγγάρι...

 Και τοποθετήσαμε τη γέννηση του στη σωστή θέση στην ιστοριογραμμή της τάξης μας...

"Κυρία εμείς μπορούμε να πάμε στο φεγγάρι;"... 

Φυσικά και μπορούμε... αρκεί να φορέσουμε τις στολές μας και να μπούμε σε έναν πύραυλο όπως οι αστροναύτες...

 

 Μα στο διάστημα δεν υπάρχει βαρύτητα... "Για αυτό οι αστροναύτες περπατούν κάπως αστεία κυρία;"

 

 

 

 

 

Έτσι δοκιμάσαμε κι εμείς να περπατήσουμε σαν αυτούς!!!

 

 

Όταν επιστρέψαμε από το διαστημικό μας ταξίδι, και για να κλείσουμε το θέμα μας, διαβάσαμε μύθους που ακούγονται για το φεγγάρι, με αγαπημένο μας τον μύθο που προέρχεται από την μακρινή Ιαπωνία...

 

Σύμφωνα με τον θρύλο, πριν πάρα πολλά χρόνια, ο γεραλέος Άνδρας του Φεγγαριού, αποφάσισε να επισκεφτεί τη Γη. Μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο, ζήτησε από την Αλεπού, τη Μαϊμού και τον Λαγό λίγο φαγητό. Η Μαϊμού τότε σκαρφάλωσε σε ένα δέντρο και του έπιασε μερικά φρούτα. Η Αλεπού πήγε στο  ποτάμι και του έπιασε ψάρια. Ο Λαγός, όμως, δεν είχε τίποτα να του προσφέρει πέρα από χορτάρι, κι έτσι ζήτησε στο ζητιάνο να ανάψει μια φωτιά. Μόλις η φωτιά φούντωσε, ο Λαγός πήδηξε μέσα της, έτοιμος να προσφέρει τον εαυτό του στο ζητιάνο για να φάει. Παίρνοντας τότε την πραγματική του μορφή ο ζητιάνος, τράβηξε τον Λαγό από τη φωτιά, αναγνωρίζοντας την αυτοθυσία του. Ως ανταμοιβή, λοιπόν, τον πήρε μαζί του στο Φεγγάρι, όπου ο Λαγός βρίσκεται μέχρι και σήμερα.( https://www.willowisps.gr/main/-/16/7/2018 )

 

Ένα βράδυ λοιπόν...που η σελήνη θα λαμπεί πιο πολύ από κάθε άλλη φορά... παρατηρήστε την και βρείτε πάνω της το κεφαλάκι και τα αφτιά του λαγού... Και πού ξέρετε ...μπορεί κάποτε να καταφέρουμε όλοι να φτάσουμε στο φεγγάρι...παρέα με το γενναίο λαγουδάκι!!!