H Eλιά -"το χρυσό υγρό"

'Ενα θέμα πολύ οικείο στα περισσότερα παιδιά αφού εδώ στην Κρήτη δεν υπάρχει οικογένεια να μην έχει ελαιόδεντρα.Έτσι λοιπόν στην παρεούλα συζητήσαμε με ποιο τρόπο μαζεύονται οι ελιές και φυσικά ραβδίσαμε και εμείς!
Δύο παιδιά μάλιστα μας περιέγραψαν ακριβώς πως βγαίνει το λάδι στο εργοστάσιο αφού πρόσφατα είχαν πάει με τους γονείς τους για να το αλέσουν!Είδαμε εικόνες με την διαδικασία της παραγωγής λαδιού από ελαιοτριβείο..

Μάθαμε ότι λεγόταν αλλιώς και "χρυσό υγρό" αφού κατά την αρχαιότητα δεν αποτελούσε μόνο τροφή αλλά και σύμβολο υγείας και δύναμης,φάρμακο καθώς και πηγή μαγείας και θαυμασμού!Στην αρχαία Ελλάδα οι αθλητές το άλειφαν σε όλο τους το σώμα γιατί πίστευαν ότι θα τους χαρίσει δύναμη και τύχη...

τους δείξαμε το σαπούνι που είχαμε φτιάξει πέρυσι από λάδι και συζητήσαμε την χρησιμότητα που είχε στα παλιά τα χρόνια...αλλά και τις θεραπευτικές του ιδιότητες...το χρησιμοποιήσαμε και εμείς και πλύναμε τα χέρια μας ...παρατηρήσαμε ότι έγιναν πολύ απαλά!

Στην συνέχεια κάναμε πολλές μαθηματικές έννοιες με τις ελιές που έφεραν τα παιδιά...τις ομαδοποιήσαμε ανάλογα με το χρώμα ...με το  μέγεθος ...τις μετρήσαμε ...κάναμε αντιστοιχίσεις και...ταξινομήσεις.

Παίξαμε το παιχνίδι με τα κουτάλια(τρία παιδιά έχοντας ένα κουτάλι στο στόμα έπρεπε να βάλουν πάνω στο κουτάλι μια ελιά και να περπατήσουν χωρίς να τους πέσει η ελιά..αυτός θα ήταν ο νικητής...όμως κατά παράξενο τρόπο κατάφεραν και ισσορόπησαν την ελιά στο κουτάλι και έτσι κέρδισαν όλοι!!

Άλλο παιχνίδι:Xωριστήκαμε σε ομάδες και με την μουσική έπρεπε να μαζέψουμε όσες περισσότερες ελιές μπορούσαμε ...η ομάδα με τις περισσότερες θα ήταν η νικήτρια..

Παίξαμε μουσικές καρέκλες με λέξεις που είχαμε γράψει και διαβάσει...

 

Το νικητή τον επιβραβεύσαμε με στεφάνι ελιάς!

Μάθαμε για το γράμμα Ε, και είπαμε πολλές λέξεις που ξεκινάνε απ' αυτό αλλά και πολλές σύνθετες,όπως ελαιόδεντρα,ελαιοτριβείο,λιοτρίβι,ελαιόλαδο (και το δείξαμε..το μυρίσαμε ..το δοκιμάσαμε).

Kαι έφτασε η ώρα της δοκιμής....την ώρα του φαγητού κόψαμε ντομάτες που τις έφεραν από το σπίτι τους  ...φρέσκο ψωμί από τον φούρνο του Βαλάντη και  ελιές...όπως τον παλιό καλό καιρό....τα περισσότερα παιδιά έφαγαν πολλές ελιές...όλα όμως βούτηξαν το ψωμί στο λάδι και το κατευχαριστήθηκαν!!

Διαβάσαμε και παίξαμε την ιστορία με το κοριτσάκι που το έλεγαν ελιά.... 

"Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε μια φτωχογειτονιά ένα φτωχό μα πολύ καλόκαρδο κορίτσι που το έλεγαν Ελιά.

                Κάθε μέρα η Ελιά γύριζε τη γειτονιά της, έβλεπε τον κόσμο να ζει φτωχός και δυστυχισμένος και γύριζε στο σπίτι της πολύ στενοχωρημένη.

                Κάτι πρέπει να κάνω να τους βοηθήσω, σκεφτόταν. Κι από την άλλη μέρα κιόλας άρχισε. Βγήκε στη γειτονιά, κράτησε τα παιδιά της γειτόνισσας για να πάει να δουλέψει και να μπορεί να φέρει στα παιδιά της λίγο φαΐ.

Μια άλλη μέρα πήγε στη γριούλα που ήταν άρρωστη, της μαγείρεψε, της σκούπισε το σπίτι, την έπλυνε, την τάισε.

Την άλλη μέρα πάλι έβγαλε τον παράλυτο γέρο με το καρότσι του βόλτα, για να πάρει αέρα και ήλιο.

                 

                Τα βράδια γύριζε κατάκοπη, μα ευχαριστημένη που είχε καταφέρει να δώσει λίγη χαρά στους φτωχούς ανθρώπους.

                Οι μέρες περνούσαν κι η Ελιά όλο δούλευε, όσο αδυνάτιζε. Μα έβλεπε πως ό,τι κι αν έκανε, ο κόσμος ήταν πάντα φτωχός και δυστυχισμένος.   Αυτό τη στενοχωρούσε πάρα πολύ κι έτσι στενοχωρημένη κάθισε στην αυλή του σπιτιού της και συλλογιζόταν.

             

                – Τι να κάνω, τι να κάνω. Δεν μπορώ να βλέπω τόση δυστυχία.
Το σπουργίτι που την είδε τόσο στενοχωρημένη – και που την αγαπούσε γιατί κάθε μέρα του έριχνε σπόρους και ψίχουλα – δεν άντεξε και πέταξε βαθιά στο δάσος. Εκεί βρήκε την καλή νεράιδα και της είπε:

                

                – Τρέξε, καλή νεράιδα, η Ελιά είναι πολύ στενοχωρημένη, χλωμή κι αδύνατη.

                Η καλή νεράιδα ανήσυχη έτρεξε στην αυλή της Ελιάς και τη ρώτησε:

                – Τι έχεις, Ελιά μου, κι είσαι τόσο λυπημένη;

                – Αχ, καλή μου νεράιδα. Δεν μπορώ να βλέπω τόση φτώχεια και δυστυχία γύρω μου.

                – Και τι θέλεις, δηλαδή;

                – Θέλω να τους γίνω χρήσιμη. Θέλω να τους προσφέρω κάτι πολύτιμο που να τους δώσει ζωή και χαρά.

                – Το θέλεις αλήθεια τόσο πολύ;

                – Και βέβαια το θέλω, δε βλέπεις πως έλιωσα από τη στενοχώρια μου;

                – Τότε σταμάτησε να στενοχωριέσαι. Θα σε κάνω αυτό που θέλεις. Και τσουπ! την άγγιξε με το ραβδάκι της κι αμέσως η Ελιά έγινε ένα μεγάλο δέντρο, που έβγαλε φύλλα, λουλουδάκια άσπρα, που έγιναν ελιές πράσινες, μωβ, μαύρες. Έπεσαν στη γη, τα κουκούτσια φύτρωσαν, έγιναν δεντράκια και σχημάτισαν ένα μεγάλο ελαιώνα.

                Ήρθαν οι γείτονες, μάζεψαν τις ελιές, έβγαλαν λάδι, έφαγαν, χόρτασαν, ρόδισαν τα μάγουλά τους, ζωήρεψαν κι άρχισαν να χαμογελούν και να ζουν ευτυχισμένοι.

                Για να ευχαριστήσουν την ελιά και να της δείξουν την αγάπη τους, πήραν το λάδι τους, το έβαλαν στο καντήλι, για να θυμίζουν στην Παναγιά και στο Χριστό, την καλοσύνη της ελιάς και την αγάπη της για τον κόσμο.

                Κι η Παναγιά με τη σειρά της την ευλόγησε. Κι ο Χριστός κάτω απ’ την ελιά ήρθε και ξεκουράστηκε.

Κι εκείνη καμάρωνε ευχαριστημένη στη μέση στον ελαιώνα και φρόντιζε, όταν έρχονται οι άνθρωποι να τη μαζέψουν νά ’ναι γεμάτη ελιές, να χορταίνουν οι φτωχοί, και να φωτίζονται απ’ τις καντήλες όλες οι εκκλησιές."

Αναρωτηθήκαμε τι ήταν το καντήλι και κάναμε υποθέσεις...."κάτι που ανάβει στις εκκλησίες".."ανάβει με λάδι"...κάναμε πειράματα ...για το τι θα βάλουμε να επιπλέει και να μην παίρνει φωτιά!Τα παιδιά είπαν διάφορα και τα δοκιμάσαμε...χαρτί..όμως βράχηκε! τουβλάκι...βούλιαξε!!

Τους δείξαμε τον φελλό και τους είπαμε ότι αυτό το υλικό δεν βουλιάζει.

Ανάψαμε κι εμείς καντήλι ..με φελλό και βαμβάκι!

Έπειτα κάναμε και άλλα πειράματα στο λάδι και στο νερό(με ελιές,με πέτρες,με φρούτα...)

 Ζωγραφίσαμε...... 

Μάθαμε το αίνιγμα για την ελιά.."από κλαδάκι κρέμεται,στην αγορά πουλιέται,το εσωτερικό της τρώγεται ,το κόκκαλο πετιέται"τι είναι;

Και στο τέλος μια αντιστοίχιση.....σε φύλλο εργασίας!!