Μπήκε ο Δεκέμβριος... κι εμείς ετοιμαζόμαστε Χριστουγεννιάτικα!!!

 Πρώτη μέρα του Δεκεμβρίου κι εμείς είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι... μετράμε αντίστροφα για την πιο γιορτινή, χρωματιστή, λαμπερή και ζεστή γιορτή του χρόνου... Τα Χριστούγεννα!!!

Αρχικά συζητήσαμε τι γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα και είδαμε ένα υπέροχο βίντεο για τη γέννηση του Χριστούλη!!!

Και μετά μεταμορφωθήκαμε εμείς στους ήρωες της ιστορίας και μεταφερθήκαμε στη φάτνη εκείνη την κρύα νύχτα που ο μικρός Χριστός γεννήθηκε ανάμεσα στα ζωάκια...

Και στο λόφο που οι βοσκοί πρώτοι έμαθαν για τη γέννηση του Θεανθρώπου...

Αλλά και στα βάθη της Ανατολής όπου οι 3 σοφοί μάγοι διάβαζαν στα βιβλία τους ότι γεννήθηκε ο μικρός Χριστός και ξεκίνησαν να τον βρουν και να τον προσκυνήσουν...

"Μα κυρία σε πόσες μέρες ακριβώς φτάνουν τα Χριστούγεννα" ακούστηκε με αγωνία μια φωνούλα... και η απάντηση ήταν άμεση... Φτιάξαμε μια κατασκευή για να κάνουμε την αντίστροφη μέτρηση στο σπίτι... Μέσα υπάρχουν 24 χαρτάκια, ένα για κάθε μέρα, με αποστολές που πρέπει τα μικράκια μας να φέρουν εις πέρας... αλλά και ακόμα ένα τελευταίο χαρτάκι που θα ανοιχτεί το πρωί των Χριστουγέννων!!!

Στολίσαμε στην αυλή μας...

αλλά και στις τάξεις μας...

Και είναι όλα τόσο όμορφα και γιορτινά που είχαμε κι επισκέψεις μαγικές από τη μακρινή Λαπωνία!!! Ο Άγιος Βασίλης έπαιξε παρέα μας και ο Ρούντολφ o ντροπαλός μας παρακολουθούσε από το τζάμι!!!

Φτιάξαμε χιονονιφάδες με ...pixel!!!

Και ενώ συζητούσαμε για τα στολισμένα δεντράκια μας στο σπίτι, έφτασε στα αφτιά της κυρίας η φράση "Το δικό μου είναι πιο ωραίοοοο"... Με αφορμή λοιπόν αυτό είδαμε και ακούσαμε το υπέροχο τραγούδι της Ελευθερίας Αρβανιτάκη για ένα πανέμορφο δέντρο... που δεν το έκαναν όμορφο τα στολίδια του αλλά η ψυχή του...

Και κάπως έτσι καταλήξαμε  στο πραγματικό νόημα των γιορτών που είναι... Η αγάπη...Η προσφορά ...Η ευγνωμοσύνη... Ο σεβασμός !!!

Έτσι με πολλή χαρά μαζέψαμε τρόφιμα και τα προσφέραμε στο Χαμόγελο του παιδιού, βάζοντας ένα λιθαράκι στο τόσο μεγάλο έργο του και δείχνοντας στην πράξη τι σημαίνει η λέξη ΠΡΟΣΦΟΡΑ...

)

Αλλά και επικοινωνήσαμε με τους ανθρώπους του κέντρου ειδικών παιδιών Ο Άγιος Σπυρίδων, παίξαμε όλοι παρέα, τραγουδήσαμε και συνειδητοποιήσαμε τι σήμαινε το πανό που είχαν τοποθετημένο πίσω τους όση ώρα μιλούσαμε... " Η μόνη ειδική ανάγκη που έχω είναι να μ' αγαπάς"... Οπότε οι λέξεις ΑΓΑΠΗ και ΣΕΒΑΣΜΟΣ στο διαφορετικό απέκτησαν κι αυτές υπόσταση στο μυαλουδάκι μας...

Τελειώνοντας, δοκιμάσαμε να κινηθούμε, να χορέψουμε και να ζωγραφίσουμε χωρίς χεράκια και χωρίς να βλέπουμε... Και δυσκολευτήκαμε πολύ η αλήθεια είναι... Και κάπως έτσι νιώσαμε ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ για όσα έχουμε και θεωρούσαμε δεδομένα μέχρι σήμερα...

Εμείς αντιληφθήκαμε το νόημα των Χριστουγέννων και μετράμε αντίστροφα... 

Ελπίζουμε κι εσείς...

19 + σήμερα!!!