Χελιδονίσματα

Τα Χελιδονίσματα της Άνοιξης

Κάποτε ο λαός υποδεχόταν το Μάρτη και την Άνοιξη, τραγουδώντας κάλαντα, τα Χελιδονίσματα, αλλά και με πλήθος άλλων εθίμων. Για παράδειγμα, οι νοικοκυρές απαραιτήτως από την παραμονή καθάριζαν το σπίτι, έριχναν τα σκουπίδια έξω, σπάζοντας, μάλιστα κάποιο παλιό πήλινο αγγείο για να φύγει το κακό κι ο χειμώνας.

                          

Χελιδονίσματα

Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας, από τα αρχαία κιόλας χρόνια, ενήλικες και παιδιά -συνήθως αμέσως μετά την περίοδο της Αποκριάς- την 1η ή την 21η Μαρτίου (εαρινή ισημερία), βγαίναν με μεγάλη χαρά να «φωνάξουν» ότι ήρθε η Άνοιξη, έφυγε ο κρύος και άκαρπος Χειμώνας! Η φύση, άρα η ζωή θα αναγεννηθεί. Και πώς το φωνάζανε; Τραγουδώντας κάλαντα!

                 

Το έθιμο του καλαντίσματος της Άνοιξης χάνεται στα βάθη των αιώνων, τότε που ακόμη ο Μάρτης ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και για να τον προϋπαντήσουν έψελναν ευχές και κάλαντα. Μαζί τους οι καλαντιστές είχαν τη χελιδόνα, μια κατασκευή, με ένα ομοίωμα χελιδονιού να περιστρέφεται στην κορυφή της. Χελιδονίσματα λέμε την 1η και 21η Μαρτίου (εαρινή ισημερία), κρατώντας στα χέρια μας τη χελιδόνα.

 

Είναι ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στα αρχαία χρόνια και δυστυχώς έχει αρχίσει να χάνεται. Μέχρι και σήμερα βέβαια, οι μητέρες δένουν στα χέρια των παιδιών τους ένα χρωματιστό βραχιολάκι από κλωστές, για να μην «κάψει» τα παιδιά τους ο ήλιος της Άνοιξης. Το βραχιολάκι αυτό το φοράνε μέχρι την Ανάσταση ή μέχρι να δουν τα πρώτα χελιδόνια… Τότε το «πετάμε» στα κεραμίδια του σπιτιού μας ή το αφήνουμε σε μια τριανταφυλλιά για να μπορεί από εκεί να το πάρει το χελιδόνι για να χτίσει τη φωλιά του.

Πέρα από τα χελιδονίσματα, με πλήθος ακόμη εθίμων υποδεχόταν ο λαός παλαιότερα, το Μάρτη και την Άνοιξη .Η νοικοκυρά παίρνει λίγα φύλλα κισσού από το καλάθι της χελιδόνας, τα τοποθετεί στο κοτέτσι, για να γεννούν πολλά αυγά οι κότες, και δίνει ένα ή δυο αυγά στα παιδιά που ξεκινούν για άλλο σπίτι. Όπως είναι γνωστό, ο βαθυπράσινος κισσός είναι σύμβολο της αειθαλούς βλαστήσεως και θεωρείται μέσο ικανό να μεταδώσει τη θαλερότητα και τη γονιμότητα στις όρνιθες και τα άλλα ζώα. Έπαιρναν για αμοιβή γλυκίσματα και χρήματα, κάτι ανάλογο με την αμοιβή από τα κάλαντα, δίνοντας ευχές για ευημερία και ευγονία. Πρόκειται για έθιμο που κατάγεται από την αρχαιότητα, όπως αποδεικνύει το «χελιδόνισμα», δηλαδή το τραγούδι της χελιδόνας, που μας παρέδωσε ο Αθήναιος γύρω στα 200 μ.Χ., αλλά ανάγεται σε πολύ παλιότερα χρόνια.

                      

Τα παιδιά σήμερα τήρησαν το έθιμο και είπαν τα κάλαντα της Άνοιξης  στους γονείς τους, με χαρά και γέλιο με την βοήθεια της κυρίας Γεωργίας που συνόδευσε τα παιδιά  με την  κιθάρα.

Χελιδονάκι πέταξε,

βρήκε πύργο κι έκατσε

και χαμοκελάηδησε,

Μάρτη Μάρτη μου, καλέ.

Μάρτη Μάρτη μου, καλέ

και Φλεβάρη φοβερέ κι αν χιονίσεις κι αν φλεβίσεις, πάλι Άνοιξη θα'ρθει.

Μάρτη Μάρτη βροχερέ και Απρίλη δροσερέ,

τα πουλάκια κελαηδούν,

τα δενδράκια φύλλ’ ανθούν.

Τα πουλάκια αβγά γεννούν κι αρχινούν να τα κλωσσούν.

                              

Στο τέλος τραγουδήσαμε τραγούδια που έχουμε μάθει με την Κυρία Αναστασία των Αγγλικών και χορέψαμε.

•