Με αφορμή την υπέροχη ιστορία του Eric Carle "Παρακαλώ μπαμπά φέρε μου το φεγγάρι" αποφασίσαμε ότι θέλουμε να μάθουμε τα πάντα για αυτή τη λαμπερή μπάλα που μας συντροφεύει κάθε βράδυ... ή σχεδόν κάθε βράδυ...
Είδαμε εικόνες του στο ίντερνετ και παρατηρήσαμε ότι μοιάζει με μια τεράστια πέτρα με μεγάλους σχηματισμένους κύκλους πάνω του...
Το μυαλουδάκι μας γέμισε με πολλές απορίες που προσπαθήσαμε να λύσουμε...
Γιατί η σελήνη μικραίνει και μεγαλώνει... και πώς γίνεται αφού είναι πέτρα να φωτίζει τη νύχτα...και οι "τρύπες" που έχει πάνω της πώς έγιναν;;;
Τις απαντήσεις που χρειαζόμασταν τις πήραμε από διάφορα βίντεο:
Και αφού συζητήσαμε τα όσα καινούρια μάθαμε είπαμε να φτιάξουμε τη δική μας σελήνη ο καθένας... Με αλεύρι και atlacol για το τρισδιάστατο εφέ...!
Αναρωτηθήκαμε πώς γίνεται να αλλάζει σχήμα συνεχώς...
Για να απαντήσουμε χρησιμοποιήσαμε λίγη πλαστελίνη στα κατάλληλα χρώματα και έναν φακό...
Και καταλήξαμε ότι το φεγγάρι δεν αλλάζει σχήμα...Απλά ανάλογα με τη θέση του, αλλά και το πού το φωτίζει ο ήλιος, αλλάζει αυτό που βλέπουμε από τη γη... Σαν ένα παιχνίδι σκιών του σύμπαντος!!!
Παιχνίδι σκιών... Τι όμορφη αφορμή για να ασχοληθούμε με τις σκιές...
Βγήκαμε έξω...Παρατηρήσαμε τη σκιά μας... Και τη ζωγραφίσαμε...
Παίξαμε θέατρο σκιών...
Το φεγγάρι όμως το βλέπουμε μόνο τη νύχτα... Γιατί άραγε; Τη μέρα που βρίσκεται;
Κάναμε λοιπόν κατασκευές που δείχνουν τη μέρα και τη νύχτα να βρίσκονται σε αντίθετες πλευρές...
Τραγουδήσαμε παρέα με το φεγγάρι...
αλλά και για τον ήλιο και τη γη...
Στη συνέχεια, είδαμε βίντεο για το πώς φτιάχτηκε το φεγγάρι...
"Κυρία εμείς μπορούμε να πάμε στο φεγγάρι;"...
Φυσικά και μπορούμε... αρκεί να φορέσουμε τις στολές μας και να μπούμε σε έναν πύραυλο όπως οι αστροναύτες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου