-Το γαϊδουράκι μας-Το απαραίτητο ζώο του ανθρώπου στα παλιότερα χρόνια

Από την παγκόσμια ημέρα των ζώων 4 Oκτωβρίου λαμβάνοντας υπόψη το ενδιαφέρον των παιδιών αποφασίσαμε να γνωρίσουμε ένα ζώο του λαϊκού μας πολιτισμού που χάνεται με την πάροδο του χρόνου...."τον γαϊδαράκο".
Στόχος μας επίσης να εξοικειωθούμε με έννοιες όπως υπομονή,λιτότητα,ταπεινότητα, έννοιες που χαρακτηρίζουν αυτό το ζώο.
"Που ζουν τα γαϊδουράκια,τι τρώνε,πως τα χρησιμοποιούμε,σε τι διαφέρει ο γάϊδαρος από το άλογο..."και άλλες τέτοιες ερωτήσεις ακολούθησαν από τα παιδιά.
Αφού χωριστήκαμε σε ομάδες άρχισε η συλλογή πληροφοριών...η μια ομάδα θα έφερνε ιστορίες ,μύθους,και παραμύθια με ήρωα τον γάϊδαρο και η άλλη ομάδα σχετικές πληροφορίες.
Περιηγηθήκαμε στο Intenret και ανακαλύψαμε πίνακες ζωγραφικής...

το γαϊδουράκι του Ν.Λύτρα

Αφού το παρατηρήσαμε ,περιγράψαμε το περιεχόμενο του πίνακα  και στην συνέχεια προβήκαμε σε  προέκταση σχεδίου σε ατομικό φύλλο(φανταστήκαμε πως  μπορεί να συνεχίζει ο πίνακας...έχει θάλασσα;έχει χωράφι;).

Πλαστικοποιήσαμε έργα ζωγραφικής και αφού τα τοποθετήσαμε στο πάτωμα, τα παιδιά με το άκουσμα των αντίστοιχων στίχων έπρεπε να σταματήσουν δίπλα από κάθε πίνακα.(ψάξε ψάξε τον Ντεντένη το γαιδαράκο μας το Ντένη.Πάει βόλτα τ'αγοράκι που φοράει το ψαθάκι!)

Διαβάσαμε μύθους του Αισώπου και συζητήσαμε για τον ίδιο τον Αίσωπο και τους μύθους του.

Μάθαμε ότι είναι ο διασημότερος από τους αρχαίους μυθοποιούς,αναμφισβήτητος πατέρας του αρχαίου μύθου.  Δεν έγραψε κανέναν από τους μύθους αλλά τους διηγιόταν προφορικά.Οι Αισώπειοι μύθοι είναι σύντομα αφηγήματα με θέματα φανταστικά ή πραγματικά από την καθημερινή ζωή ή το φυσικό κόσμο, δοσμένα με εύθυμο τρόπο ή σκωπτικό, ακόμα και κωμικό, που καταλήγουν σε ένα «επιμύθιο» με χαρακτήρα γνωμικό και διδακτικό. Οι διηγήσεις είναι αλληγορικές και αφορούν συνήθως τα ζώα.

Διαβάσαμε τον μύθο με τον" Γάιδαρο και το αλάτι "και τον παρακολουθήσαμε στο youtube

"Ήτανε μια φορά ένας χωρικός που είχε ένα γάιδαρο και τον χρησιμοποιούσε για να κάνει τις διάφορες δουλειές του. 

Επειδή ο γάιδαρός του ήταν πολύ χρήσιμος, τον αγαπούσε και τον περιποιόταν και, πολλές φορές, του συγχωρούσε και τα γαϊδουρινά του πείσματα.
Μια μέρα, ο χωρικός φόρτωσε κοφίνια με αλάτι το γάιδαρο, και κίνησε να τα πάει στο διπλανό χωριό, όπου θα μπορούσε να τα πουλήσει. Όμως, για να φτάσουν σ' αυτό το χωριό, έπρεπε να περάσουν ένα ποτάμι.
Καθώς λοιπόν το περνούσαν, ο γάιδαρος παραπάτησε και βούλιαξε μέσα στο νερό. Το αλάτι, όμως, μόλις βρέθηκε μέσα στο νερό, έλιωσε κι έτσι ο γάιδαρος σηκώθηκε πιο αλαφρός από μέσα.
Ο χωρικός στενοχωρήθηκε πολύ που έχασε το αλάτι, αλλά ο γάιδαρος ήταν πολύ ευχαριστημένος.
Μια άλλη μέρα, ο χωρικός φόρτωνε ξανά κοφίνια το γάιδαρο, αλλά, αυτή τη φορά, τα κοφίνια είχαν μέσα σφουγγάρια. Ο γάιδαρος νόμιζε πως θα μπορούσε να γλιτώσει και τώρα από το φορτίο του και έτσι, την ώρα που περνούσαν ξανά από το ποτάμι, έκανε πως γλίστρησε και βούλιαξε ξανά μες το νερό.
Όμως τα σφουγγάρια ήπιαν νερό και βάρυναν, κι έτσι ο γάιδαρος δεν μπόρεσε να βγει στην επιφάνεια και πνίγηκε."                            

                                           

Συζητήσαμε αν ήταν σωστό αυτό που έκανε ο γεωργός στο γαϊδουράκι,συζητήσαμε για τα συναισθήματα που βίωσε(στενοχώρια,πόνος,θλίψη,απογοήτευση)και  προσπαθήσαμε να καταλάβουμε γιατί το ένα γαϊδουράκι κατάφερε να περάσει το ποτάμι και γιατί το άλλο βούλιαξε.. Κάναμε το πείραμα με τα υλικά, πήραμε αλάτι και το τοποθετήσαμε σε  ένα σακουλάκι και ένα σφουγγάρι,έπειτα βυθίσαμε το αλάτι στο νερό και είδαμε ότι διαλύθηκε, ενώ όταν βυθίσαμε το σφουγγάρι εκείνο έγινε πιο βαρύ και έμεινε στην επιφάνεια.Συζητήσαμε και για άλλα υλικά που βυθίζονται όπως η ζαχαρη...

Περιηγηθήκαμε στο Google Earth σε περιοχές της Ελλάδας όπου υπάρχουν γαϊδουράκια και τα χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα για δουλειές.

στην Ύδρα

στην Σαντορίνη.

στις Σπέτσες

            στα Ζαγοροχώρια

Ζωγραφίσαμε το γαϊδουράκι και στο πλάι το αφεντικό του  μαθαίνοντας έννοιες χωροαντίληψης και προσανατολισμού.

Μιμηθήκαμε με κινήσεις το γαϊδουράκι όταν είναι φορτωμένο και όταν δεν είναι, τοποθετώντας στις πλάτες μας φορτίο...

Διαβάσαμε το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά"το γαϊδουράκι που γκάριζε"

Ένα τεμπέλικο γαϊδουράκι πέφτει στα χέρια μιας απαίσιας μάγισσας που το ξεθεώνει στη δουλειά. Το βάζει να σφουγγαρίζει το πάτωμα με μύξα από δράκο και αμίλητο νερό, να καθαρίζει καυτές πατάτες, να τσιγαρίζει γλώσσες από βατράχια, να τρατάρει τις φιλενάδες της με αποκρουστικές λιχουδιές και να τη μακιγιάρει με σκιά ματιών από γύρη μαύρων λουλουδιών και κραγιόν από σάλιο πράσινων φιδιών. Η εκμετάλλευση όμως έχει και τα όριά της και, όπως είπε ο σοφός γάιδαρος Ονονούφριος, «γκαρίζει καλά όποιος γκαρίζει τελευταίος».

Και αφού χωριστήκαμε σε ομάδες γράψαμε ένα γράμμα στο γαϊδουράκι και το ζωγραφίσαμε  για να το συμβουλεύσουμε πως να αντιμετωπίσει την κακιά μάγισσα.

Γίναμε αναβάτες όπως ο Πώλ στον πίνακα του Πικάσο και ζωγραφίσαμε τον εαυτό μας στην θέση του...

Παίξαμε κουκλοθέατρο το παραμύθι"οι μουζικάντηδες της Βρέμης"

Κατασκευάσαμε το γαϊδουράκι μας με ..μανταλάκια!