eTwinning-"H πόλη μου στην Ευρώπη"

Το eTwinning είναι ένα πλαίσιο όπου τα σχολεία συνεργάζονται μέσω του διαδικτύου με σχολεία-συνεργάτες από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. 

“Προωθεί τη συνεργασία των σχολείων στην Ευρώπη μέσω της χρήσης των Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) παρέχοντας υποστήριξη, εργαλεία και υπηρεσίες για τη διευκόλυνση των σχολείων στη δημιουργία βραχυπρόθεσμων ή μακρυπρόθεσμων συνεργασιών για οποιοδήποτε μάθημα.”(http://www.toplinks.gr/web/etwinning.net).

Όταν μας δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστούμε με άλλες χώρες και συγκεκριμένα με την Πολωνία και την Τουρκία με θέμα "η πόλη μου στην Ευρώπη"(11/1/13) στόχος μας ήταν να ανταλλάξουμε πληροφορίες και να γνωρίσουμε τον πολιτισμό, την κουλτούρα,τις παραδόσεις,τους μύθους αυτών των πόλεων και της δικής μας  μέσα από εκδρομές και βιωματικές δραστηριότητες εμπλέκοντας θέατρο, μουσική,εικαστικά,ιδιαίτερα τις ΤΠΕ αλλά και εμπλουτίζοντας γλωσσικές  και μαθηματικές έννοιες.

Ιδιαίτερος στόχος μας, τα παιδιά να μάθουν ότι όλοι είμαστε κάτοικοι της Ευρώπης και ο καθένας έχει τη δική του κουλτούρα,την ιστορία του, τις παραδόσεις που είναι ξεχωριστές και σεβαστές. Θέλουμε να αναδείξουμε την πόλη μας αλλά και να γνωρίσουμε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Το συγκεκριμένο θέμα για μας ήταν  πολύ οικείο και το επεξεργαζόμαστε και τα δύο τμήματα αφού από την αρχή της χρονιάς αναφερόμαστε στην παράδοσή μας,στα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας! 

Εμείς λοιπόν θα γνωρίσουμε την πόλη μας το Ηράκλειο, θέλοντας να μάθουμε την ιστορία ,την κουλτούρα,τα μνημεία μας τις παραδόσεις μας, τους χορούς, τα τραγούδια, μύθους γύρω από την πόλη.Η εμπειρία πιστεύουμε ότι είναι μοναδική και για τα παιδιά αλλά και για τους εκπαιδευτικούς αφού ξεκινάμε ήδη από την γνωριμία με μια διαφορετική γλώσσα-την πολωνική και την τούρκικη(λίγο δυσκολευόμαστε αλλά ευτυχώς υπάρχει και η μετάφραση η οποία γίνεται στα αγγλικά στο google).

Έτσι ξεκινήσαμε να δείχνουμε στα παιδιά πρώτα την χώρα μας και έπειτα οριοθετώντας την πόλη μας που βρίσκεται στο νησί μας την όμορφη ΚΡΗΤΗ. Εξηγήσαμε στα παιδιά τι είναι νησί και δείξαμε τον  χάρτη μας όπου έπρεπε να μας βρουν και άλλα νησιά.Το παίξαμε και κάτω στο χαλί με φόδρες γαλάζιες-θάλασσα και καφέ-στεριά, όπου χωρίστηκαν σε ομάδες και έπρεπε να μπαίνουν κάθε φορά σε στεριά ή σε  νησί ανάλογα με την εντολή την δική μας!

Η επόμενη κίνηση ήταν να τους δείξουμε που βρίσκονταν οι άλλες χώρες που συνεργαζόμαστε-η Πολωνία και η Τουρκία. 

Μας βοήθησε πολύ η φωτογραφία που μας έστειλε η Πολωνία και συγκεκριμένα μάθαμε ότι η πόλη τους λέγεται ΟLSZTYN μια  πόλη με πολύ ενδιαφέρον !

   
 Όμως και η Τουρκία μας έστειλε μια πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση για την πόλη τους!  

Ήταν η σειρά μας να τους δείξουμε που βρίσκεται η πόλη μας, το Ηράκλειο.Έτσι λοιπόν σκεφτήκαμε να την σχεδιάσουμε αφού πρώτα συζητήσαμε σε ποιο σημείο της Κρήτης(μιλήσαμε για τους τέσσερις νομούς..τους γνώριζαν τα παιδιά) βρίσκεται και ποια είναι τα σημαντικά πράγματα που την χαρακτηρίζουν..τα παιδιά είπαν ότι έχουμε πολλές ελιές,αμπέλια, την Κνωσσό, τους χορούς τους κρητικούς ,τα μαχαίρια αλλά και τα "λιοντάρια"! 

Μας δόθηκε η αφορμή να γνωρίσουμε και άλλα μνημεία (περισσότερο από φωτογραφίες γιατί είναι αδύνατο να τα επισκεφτούμε όλα).

Αυτά που γνωρίζαμε ήταν η Βασιλική του Αγίου Μάρκου που την είχαμε επισκεφτεί πρόσφατα και τα λιοντάρια! Όμως ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε και τα χωριά του καθενός αφού όλα ξεκίνησαν να λένε από ποιο χωριό ήταν ..και όσα δεν γνώριζαν την άλλη μέρα αφού ρώτησαν τους γονείς ήρθαν και ήθελαν να το βρουν στον χάρτη!Έπειτα κάναμε και ομαδοποιήσεις και ανακαλύψαμε ότι τα περισσότερα ήταν από Ηράκλειο αλλά και  πολλά παιδιά κατάγονταν από Ρέθυμνο!Αφού το έγραψαν.. το κόλλησαν στην συνέχεια στον χάρτη....

Σχεδιάσαμε λοιπόν τον δικό μας χάρτη ...πάνω σε χαρτόνι και την θάλασσα είπαν τα παιδιά να την κολλήσουμε με γκοφρέ χαρτί...την Κρήτη να την φτιάξουμε με καφέ και πράσινο πηλό....βρήκαμε ανάλογες φωτογραφίες, τις κόψαμε και τις κολλήσαμε πάνω στα αντίστοιχα σημεία.Κάποια παιδιά έφεραν από το σπίτι τους μαντινάδες και αποφασίσαμε να γράψουμε μια για την Κρήτη αφού πρώτα είπαμε ότι είναι δεκαπεντασύλλαβες και τους το δείξαμε με παράδειγμα διαβάζοντας μια άλλη μαντινάδα...είπαμε ότι πρέπει να έχει και κρητική διάλεκτο...έτσι λοιπόν απομονώσαμε τις λέξεις που είπαν..."θάλασσα". "ήλιο","πουλιά"(τα ρωτήσαμε αν γνώριζαν ποια...είπαν τους "αετούς" )..κάποια είπαν ότι φυσάει και πολύ(έχει δηλ. "αέρα"). Αρχίσαμε την σύνθεση...

"η Κρήτη μας είναι όμορφη με θάλασσα και ήλιο,

μ' ελιές,  γεράκια, αετούς και τον αγέρα φίλο".

Δεν έχει πολύ κρητική διάλεκτο αλλά δεν την γνωρίζουμε και εμείς καλά!!Όμως είναι δέκα πέντε συλλαβές γιατί τις μετρήσαμε με παλαμάκια ...τις γράψαμε και τις κόψαμε !! Είπαμε στα παιδιά να φέρουν και άλλες μαντινάδες από το σπίτι τους και τις διαβάσαμε ...άλλες μιλούσαν για τις ομορφιές της Κρήτης, άλλες για τον έρωτα,άλλες για θάνατο,άλλες για τον κλήδονα...
Έπειτα ζωγραφίσαμε το νησί μας....

Βρήκαμε φωτογραφίες από πληροφορίες γονιών και  από ΙΝΤΕΡΝΕΤ για τα σημαντικά μνημεία μας και αρχίσαμε να μαθαίνουμε λίγα λόγια για το καθένα  ..... τα στείλαμε και στις άλλες χώρες!!

                                                        

Κάναμε μερικές ασκησούλες γλώσσας και μαθηματικών!

Mάθαμε για τις παραδοσιακές μας φορεσιές και τους κρητικούς χορούς μας!

Είχαμε προγραμματίσει μια ενδιαφέρουσα επίσκεψη στο σχολείο μας!

Μας επισκέφτηκε η    κ. Πατακιούτη -Τριγώνη Αργυρώ επιμορφώτρια παραδοσιακών στολών και κοπτικής ραπτικής,για να μας ενημερώσει για τις κρητικές φορεσιές....(¨ήταν πολύ οργανωμένη ..με τις κούκλες που θα ντύναμε....και με  στολές από διάφορα μέρη της Κρήτης!)

Το θέμα μας συνδέθηκε εύκολα αφού μόλις χθες στην βόλτα που κάναμε μεταμφιεσμένοι στην γειτονιά ήρθαν πολλά παιδιά ντυμένα κρητικοί...συγκεκριμένα δύο φορούσαν την κανονική κρητική φορεσιά και προκάλεσαν το γέλιο αφού έμοιαζε με βράκα...έτσι λοιπόν μας δόθηκε η ευκαιρία να μάθουμε  κάποια πράγματα( η αλήθεια είναι ότι και σε μας τα εξήγησε η κ.Αργυρώ  αφού είχαμε αρκετές απορίες!...και πάλι δεν είμαι σίγουρη αν τα θυμάμαι όλα!).

Πρώτα απ' 'ολα μας ανέφερε ότι παλιότερα τις φορεσιές αυτές τις έραβαν οι Τερζήδες(ονομασία προέλευσης από την Τουρκία)-άνδρες που γύριζαν στα χωριά με ένα βαλιτσάκι με τα εργαλεία τους και κάθονταν αρκετό καιρό μέχρι να ράψουν μια φορεσιά! Γι' αυτό και η βελονιά λεγόταν τερζίδικη.

Στην Κρήτη οι φορεσιές διέφεραν...Αορίτικη λεγόταν αυτή που φορούσαν στα  όρη ...και καμπίτικη στον κάμπο.

Το ύφασμα ήταν από τσόχα και  η πρόχειρη τους φορεσιά ήταν από φτηνή τσόχα ενώ η "καλή"τους ήταν από την πιο χοντρή και ακριβή τσόχα.Οι άνδρες φορούσαν βράκες και γιλέκο και λέγονταν βρακοφόροι.Η μπλε ήταν η γιορτινή τους με άσπρα στιβάνια ενώ η μαύρη ήταν για όσους πενθούσαν μαζί με μαύρο πουκάμισο και μαύρα στιβάνια!

Στο κεφάλι φορούσαν λευκό κρητικό μαντήλι ή σαρίκι ή μπολίδι, οι ελεύθεροι ενώ οι παντρεμένοι και όσοι πενθούσαν μαύρο!

Όμως για να τα εμπεδώσουμε καλύτερα αρχίσαμε να ντύνουμε....για την ανδρική επειδή δεν υπήρχε κούκλα έκανα εγώ "το μοντέλο"!Ενώ μας έλεγε η κ.Αργυρώ τις ονομασίες της φορεσιάς έπρεπε να θυμόμαστε και από πόσα κομμάτια αποτελούνταν και στο τέλος θα κάναμε συγκρίσεις...η γυναικεία έχει περισσότερα ή η ανδρική;

Τελικά η ανδρική μαζί με τα στιβάνια αποτελείται από έξι τεμάχια ,το ίδιο και η γυναικεία η Ανωγειανή!

 Μας ανέφερε ότι η γυναικεία Ανωγειανή(μ’αυτή ντύσαμε την κούκλα) αποτελείται από την γυναικεία βράκα,την ποδιά, τη σόρτζα,το μεσοφόρι,το μεϊντάνι.Πάνω στο γιλέκο υπάρχουν σχέδια που συμβολίζουν το καντήλι και την φλόγα.

Στα Σφακιά χρησιμοποιούσαν άσπρο μαντήλι στο κεφάλι(έκρυβαν τα μάτια τους) και κόκκινη φούστα.

Η χειροποίητη κιλότα αποτελεί παραδοσιακή Κρητική ενδυμασία η οποία αντικατέστησε την βράκα μετά τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο. Η ενδυμασία αυτή φορέθηκε κατά την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης επί Κρητικής Πολιτείας.

Η κιλότα φοριέται με μαύρο πουκάμισο, γιλέκο, πλατιά υφαντή ζώνη, μαύρο μαντίλι στο κεφάλι και στιβάνια.

Ήρθε έπειτα η σειρά να ντύσουμε κάποια παιδιά με διαφορετικές φορεσιές.

Ε,να μη χορέψουμε και λίγο;

Μια πολύ γεμάτη και πλούσια μέρα με χορό,τραγούδι,αναπαραστάσεις,πολλά ερεθίσματα γλωσσικά,μαθηματικά(έννοιες,μοτίβα,αντιστοιχίσεις)!!

Όμως μάθαμε και τους χορούς της πόλης της Τουρκίας ELAZIG με τις παραδοσιακές τους στολές!

Μάθαμε τον μύθο του Μινώταυρου προσπαθώντας να συνδέσουμε πληροφορίες που αφορούν την Κνωσσό.

Αφού διαβάσαμε τον μύθο....

Ο ΜΥΘΟΣ

Ο Μίνωας μόλις έγινε βασιλιάς  της Κρήτης, ζήτησε από τους θεούς (ή από τον Ποσειδώνα ειδικά, σαν θεό της θάλασσας που κυριαρχεί στην ζωή των νησιωτών) ένα σημάδι ότι τον εγκρίνουν. Το σημάδι έρχεται από τη θάλασσα με τη μορφή  ενός όμορφου ταύρου. Αυτόν τον ταύρο ζητά ο Ποσειδώνας από τον Μίνωα, να του τον θυσιάσει. Ο Μίνωας παρακούει τον θεό και τον εξαπατά θυσιάζοντας ένα άλλο ζώο στη θέση του.

Ο Ποσειδώνας οργίζεται με την εξαπάτηση και τον τιμωρεί. Με «θεϊκό» τρόπο. Η Πασιφάη, γυναίκα του Μίνωα, θα ερωτευθεί τον ταύρο. Το πάθος της για το υπέροχο ζώο μένει ανικανοποίητο. Ζητάει τη βοήθεια του μηχανικού Δαίδαλου. Εκείνος κατασκευάζει ένα ομοίωμα αγελάδας, –Δαμαλίς–, το οποίο ντύνει με δέρμα φρεσκοσφαγμένης αγελάδας. Μέσα στο ομοίωμα μπαίνει η Πασιφάη. Ο λευκός ταύρος ξεγελιέται και ζευγαρώνει με τη βασίλισσα.

Από την ένωσή τους γεννιέται ο Μινώταυρος. Ένα ον παράξενο, όπως η ένωση που του έδωσε ζωή. Με ανθρώπινο σώμα, κεφάλι και ουρά ταύρου.

     Μετά τον χρησμό του Μαντείου των Δελφών, ο Μίνωας ζητά από τον Δαίδαλο να κατασκευάσει ένα χώρο, όπου θα φυλακισθεί ο Μινώταυρος. Ευρηματικός πάλι ο μηχανικός Δαίδαλος, φτιάχνει το Λαβύρινθο. Οι δίοδοί του είναι ελικοειδείς και η έξοδος από εκεί είναι αδύνατη, για όσους δεν γνωρίζουν. Η νέα κατοικία του Μινώταυρου.

Κερδίζοντας τον πόλεμο ενάντια στους Αθηναίους, ο Μίνωας ορίζει ποινή κάθε χρόνο να στέλνονται στην Κρήτη επτά νέοι Αθηναίοι και επτά νέες Αθηναίες για να κατασπαράζονται από τον Μινώταυρο.
Στην πραγματικότητα αυτός ο φόρος αίματος απηχεί τους επαχθείς οικονομικούς όρους, με τους οποίους συνοδεύτηκε η ήττα των Αθηναίων.

Στην συνέχεια αυτού του μοναδικού μύθου, ο Θησέας, γιος του βασιλιά της Αθήνας Αιγαία, δεν ανέχεται αυτή την θυσία. Αποφασίζει να την τερματίσει πηγαίνοντας στην Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Ο πατέρας  του Θησέα, ο Αιγαίας του είχε ζητήσει αν θα σκότωνε τον Μινώταυρο να έβαζε στο καράβι  άσπρα πανιά και να κατέβαζε τα μαύρα.

Η Αριάδνη, κόρη του Μίνωα, ερωτεύεται τον Θησέα. Του ζητά να της υποσχεθεί ότι θα την πάρει μαζί του στην Αθήνα και θα την παντρευτεί. Ένα κουβάρι σκοινί –ο Μίτος της Αριάδνης– είναι το δώρο της στον Θησέα. Μπαίνοντας στο Λαβύρινθο το ξετυλίγει για να μπορέσει να βρει την έξοδο, μόλις σκοτώσει το Μινώταυρο. Ο Θησέας υπόσχεται, παίρνει το Μίτο, σκοτώνει μετά από τρομερή μάχη τον Μινώταυρο και ακολουθώντας το σκοινί βγαίνει νικητής.

Όμως από την χαρά του ξεχνάει να ανεβάσει τα άσπρα πανιά και μόλις βλέπει ο πατέρας του από μακριά τα μαύρα πανιά νόμισε ότι ο γιος του σκοτώθηκε, πέφτει στην θάλασσα και  πνίγηκε. Από τότε το πέλαγος ονομάστηκε Αιγαίο Πέλαγος, η θάλασσα της Ελλάδας.

 Κατασκευάσαμε με τουβλάκια τον λαβύρινθο και μιμηθήκαμε τον Θησέα ξετυλίγοντας το κουβάρι!

Στην συνέχεια ζωγράφισαν ότι τα εντυπωσίασε από την ιστορία ....

Και μια μικρή αναπαράσταση!

"Το καράβι με τα μαύρα πανιά!"

 "Τον χαιρετά ο Αιγέας!"

                                                                                    Φτάνει στην  Κρήτη...

Συναντά την Αριάδνη όπου τον ερωτεύεται και τον βοηθά δίνοντάς του ένα κουβάρι να το ξετυλίγει μέσα στον λαβύρινθο!

Αλλά μάθαμε και για τον μύθο της Ευρώπης!!

Σύμφωνα με το μύθο των Ελλήνων,  η Ευρώπη ήταν αδελφή του Κάδμου, ιδρυτή της Θήβας.

Όταν μεγάλωσε,πήγε μια μέρα  με τις φίλες της  να μαζέψει λουλούδια. Εκεί συνάντησε τον θεό Δία που την ερωτεύτηκε.

Αυτός μεταμορφώθηκε σε λευκό ταύρο και την πλησίασε η οποία θμπώθηκε από την ομορφιά του .Άρχισε να τον χαϊδεύει και σε λίγο δε δίστασε και να τον ιππεύσει. Τότε αυτός άρχισε να τρέχει με αστραπιαία ταχύτητα. Η Ευρώπη έκλαιγε, μα δεν μπορούσε να πηδήσει, γιατί φοβόταν μη σκοτωθεί. Ο μεταμορφωμένος σε ταύρο θεός Δίας  έφτασε στην Κρήτη,  πήρε από το χέρι την Ευρώπη και την οδήγησε στο Δικταίον άντρο. Καρπός των ερωτικών ενώσεων του Δία και της Ευρώπης στην Κρήτη ήταν ο Μίνωας, ο Ραδάμανθυς και ο Σαρπηδόνας. Αργότερα, όταν ο Δίας εγκατέλειψε την Ευρώπη και πήγε στον Όλυμπο, η Ευρώπη πήρε για δεύτερο σύζυγό της το βασιλιά της Κρήτης Αστερίωνα, που υιοθέτησε και τα παιδιά που είχε αποκτήσει αυτή από το Δία. Μετά το θάνατο του βασιλιά Αστέριου, το θρόνο της Κρήτης πήρε ο μεγαλύτερος από τους θετούς γιους του, ο Μίνωας,ο βασιλιάς της Κρήτης.

Γνωρίσαμε τον ποταμό Αλμυρό που ανήκει στην περιοχή μας.....

Μια πηγή στη βορειοανατολική άκρη του Ψηλορείτη, που απέχει μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από τη θάλασσα και την πόλη του Ηρακλείου, προσφέρει τη μεγαλύτερη ποσότητα νερού της Κρήτης, κατευθείαν στη θάλασσα μέσω του ομώνυμου ποταμού! Το νερό της είναι υφάλμυρο επειδή κάπου βαθιά στη γη ανακατεύεται με θαλασσινό.Η παροχή της πηγής κυμαίνεται από 3 έως 40 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο (που σημαίνει αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια κυβικά το χρόνο!). Στην έξοδό του έχει σχηματιστεί μια μικρή τεχνητή λίμνη από την οποία ξεκινά το ομώνυμο ποτάμι που καταλήγει στη θάλασσα.  Είναι αξιοσημείωτο ότι την αρχή της άνοιξης, που η πηγή έχει τη μέγιστη παροχή της, το νερό είναι σχεδόν πόσιμο.

Ο ποταμός εκβάλει στην παραλία της Αμμουδάρας και δημιουργεί έναν από τους σημαντικότερους υδροβιότοπους της Ανατοικής Κρήτης. Στον υγροβιότοπο του Αλμυρού μπορεί κανείς να συναντήσει πλήθος πουλιών, ανάλογα την εποχή, όπως και συστάδες του χαρακτηριστικού φοίνικα του Θεόφραστου (Phoenix theophrasti) που υπάρχει μόνο στην Κρήτη και σε μια τοποθεσία στη ΝΑ Τουρκία.

αλλά και τον ποταμό LYNA της Πολωνίας

και για τον μύθο που πήρε το όνομά του!(O γιος μιας μάγισσας ερωτεύεται την γυναίκα ενός ηγέτη και για να την κατακτήσει σκοτώνει τον  άντρα της αλλά αυτή δεν το ξεπέρασε ποτέ και έκλαιγε συνέχεια όπου τα δάκρυά της έγιναν ποτάμι...ο Lyna)

Tα παιδιά  αποτύπωσαν τον μύθο με ζωγραφιές...

Mας έδειξαν και την σημαία της Πολωνίας κατασκευάζοντάς την μαζί με τον Άγιο της πόλης τους...

Συζητήσαμε για τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας και συγκεκριμένα της Αποκριάς και της Τσικνοπέμπτης

"Η Τσικνοπέμπτη είναι μια ετήσια τελετή, της οποίας η αρχή χάνεται μέσα στους αιώνες. Η ημέρα που τρώγεται κρέας.  Η λέξη Τσικνοπέμπτη προέρχεται από τις λέξεις "τσίκνα" (η μυρωδιά του καμένου ψημένου κρέατος) και "Πέμπτη". Στις μέρες μας η Τσικνοπέμπτη θεωρείται η αρχή της αποκριάς.
Πήρε το όνομα Τσικνοπέμπτη από τις τσίκνες, μυρωδιές, που βγαίνουν από τα αναμμένα κάρβουνα όταν ψήνουν σουβλάκια, χαλούμια, ρέγγες, λουκάνικα, λούντζες. Έτσι οι τσίκνες γεμίζουν την ατμόσφαιρα του χωριού ή της γειτονιάς. Και τούτο γίνεται εν όψει της Μεγάλης Σαρακοστής, όπου αρχίζει μεγάλη νηστεία για τη Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση του Χριστού.
Κατά το έθιμο την Τσικνοπέμπτη συγγενικές ή και φιλικές, οικογένειες μαζεύονται σε ένα σπίτι και το ρίχνουν στο γλέντι, στο χορό και στο τραγούδι και στο τσούγκρισμα των ποτηριών με την ευχή υγεία και καλό Πάσχα να φτάσουμε. Η Τσικνοπέμπτη βρίσκεται στο μέσο των 3 εβδομάδων του εορτασμού του καρναβαλιού. Πρόκειται για την Πέμπτη της 2ης εβδομάδας, της Κρεατινής.
Γιορτάζεται την Πέμπτη που είναι 11 ημέρες πριν την Καθαρά ∆ευτέρα. Είναι ημέρα χαράς αλλά και προετοιμασίας για τους Ελληνορθόδοξους χριστιανούς, καθώς η σαρανταήμερη περίοδος της Σαρακοστής πριν το Πάσχα πλησιάζει. Την μέρα αυτή επιβάλλεται από το έθιμο το ψήσιμο κρέατος στα κάρβουνα." Αυτές είναι κάποιες πληροφορίες από τους γονείς! Έτσι είπαμε και εμείς να τηρήσουμε το έθιμο της Αποκριάς και να ξεκινήσουμε από   σήμερα τις ετοιμασίες!Μέχρι τώρα τίποτα σχεδόν δεν θύμιζε στην τάξη μας ότι έχουμε Απόκριες...Μια μικρή αναφορά γενικά για το είναι Απόκριες μέσα από πληροφορίες παιδιών..έτσι σήμερα βγήκαμε  μασκαρεμένοι στους δρόμους προσπαθώντας να αναβιώσουμε ένα δρώμενο με μεταμφιέσεις αυτοσχέδιες...έτσι όπως γινόταν παλιά...Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή προβληματίστηκαν οι μαμάδες αλλά σήμερα το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό...και επειδή εμείς οι Κρητικοί έχουμε πολύ έντονο το συναίσθημα της παράδοσης, τα περισσότερα παιδάκια ντύθηκαν κρητικοπούλες και κρητικοί!

Όμως από ένα Βίντεο που είδαμε σχετικά με δρώμενα σε χωριό της Γέργερης,τα παιδιά πρότειναν να κάνουμε έναν γάμο...και έτσι και έγινε ...δεν ήταν δύσκολο...πήραμε και το κασετόφωνο μαζί και αρχίσαμε το τραγούδι "σήμερα γάμος γίνεται"..

.

αλλά πήραμε και αλεύρι για να αλευρώσουμε...

Μεταμφιεσμένοι όλοι...οι μαμάδες ξεσηκώθηκαν και έβαλαν ότι βρήκαμε στην ντουλάπα της μεταμφίεσης του σχολείου....άλλες ήρθαν ντυμένες από τα σπίτια τους! Σημασία έχει ότι περάσανε μαζί με τα παιδιά τους λίγες στιγμές χαλάρωσης ...Γελάσαμε ...με τα ντυσίματα,τα βαψίματα... της τελευταίας στιγμής!Όλοι βγήκαν στους δρόμους  και μας χαιρετούσαν...μας κάλεσαν στο Δημοτικό σχολείο ...και πήγαμε!Τα παιδιά του Δημοτικού ξετρελάθηκαν...κάποια στιγμή βρεθήκαμε να τραγουδάμε όλοι .....το τραγούδι του γάμου!

Περαστικοί σταματούσαν και μας εύχονται και του χρόνου...τα αυτοκίνητα και αυτά σταματούσαν χωρίς να δυσανασχετούν....Ίσως όλοι αναπολούσαν κάτι από τα παλιά....!!

Εμείς περάσαμε καταπληκτικά και χαρήκαμε πολύ που καταφέραμε έστω και για λίγο να τους κάνουμε όλους να χαμογελάνε...και το πιο σημαντικό δεν ξοδευτήκαμε...απλά αξιοποιήσαμε τα παλιά μας ρούχα!

Διαβάσαμε την ιστορία του Αρλεκίνου,φτιάξαμε μάσκες αρλεκίνου και μεταμφιεστήκαμε...  η συνέχεια γνωστή...να κάνουμε "κυρία τους Αρλεκίνους;"όλοι ήθελαν να τον μιμηθούν!

Όμως πριν φτιάξαμε μάσκες και καπέλα για να γίνουμε όλοι Αρλεκίνοι...Πολύ όμορφο το αποτέλεσμα!

Στην συνέχεια δραματοποιήσαμε  την ιστορία!!

Η ιστορία του Αρλεκίνου

Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες, τη Βενετία, ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος. Τις μέρες της Αποκριάς, στη Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις και γιορτές. Όλοι ντύνονται μασκαράδες και κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους γλεντάνε μέχρι το πρωί.

Ο μικρός Αρλεκίνος, κάθε απόγευμα, καθόταν στο παράθυρο, έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες που περνούσαν παρέες παρέες κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές ένα δάκρυ κυλούσε στο μαγουλάκι του.  Θυμόταν πώς ντυνόταν κι αυτός μασκαράς μαζί με τον πατέρα του και τη μητέρα του και κάνανε βόλτες στην πλατεία το Αγίου Μάρκου με τα περιστέρια.  Τώρα πια όλα ήταν διαφορετικά ! Ο πατέρας είχε πεθάνει και η καημένη η μητέρα του με μεγάλη δυσκολία κατάφερνε να πληρώνει τα έξοδά τους.  Σκούπιζε, λοιπόν, το δάκρυ του και χαιρετούσε τους γελαστούς μασκαράδες που του φώναζαν να κατέβει μαζί τους στο γλέντι.

Η μαμά του είδε το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου και ανέβηκε στη σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, έστω κι ένα παλιό ρούχο, για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της.  

Κάτι μικρά κουρελάκια από υφάσματα της έδωσαν την ιδέα ! Τα μάζεψε όλα, πήρε τα ραφτικά της και δούλεψε  μέχρι το πρωί. Ένωσε τα μικρά κομματάκια, έκανε ένα μεγάλο πολύχρωμο πανί και μ’ αυτό έραψε μια φανταχτερή στολή, που άλλη δεν είχε ξαναγίνει !                                     
Ξύπνησε χαρούμενη το Αρλεκίνο και τον έντυσε με τη στολή. Φούντωσε τα κατσαρά καστανά μαλλάκια του παιδιού και, σαν τελευταία πινελιά, άνοιξε δυο τρύπες με το ψαλίδι της σε μια μαύρη βελούδινη λωρίδα και την έδεσε στα μάτια του παιδιού για μάσκα ! Το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο !

Ευτυχισμένος ο Αρλεκίνος, με τα δάκρυα απ’ τα παράπονα να λάμπουν στα ματάκια του, έδωσε ένα σκαστό φιλί στη μανούλα του και έτρεξε στην πλατεία.

Τα πυροτεχνήματα έλαμπαν στον ουρανό και τα παιδιά μάζευαν καραμέλες και σοκολάτες που  πετούσαν οι άρχοντες από τα μπαλκόνια.

Όταν έφτασε στην πλατεία ο Αρλεκίνος, όλοι θαύμαζαν τη φορεσιά του, κι εκείνος χαρούμενος άρχισε να χορεύει χωρίς να φανερώνει ποιος είναι.

Ποιος είσαι; τον ρωτούσαν πολλοί. Είσαι από τη Βενετία; Που αγόρασες αυτή τη θαυμάσια στολή;
Ο Αρλεκίνος χαμογελούσε και κρατούσε καλά φυλαγμένο το μυστικό του, ώσπου μια κοπελίτσα τού άρπαξε τη μάσκα.
Είναι ο Αρλεκίνος ! φώναξαν κάποιοι ξένοι. Αυτός είναι ο βασιλιάς του καρνάβαλου, φώναξαν όλοι μαζί και του πρόσφεραν φρούτα και γλυκά χορεύοντας χαρούμενοι γύρω του.
Ο Αρλεκίνος χόρεψε ξέφρενα όλη νύχτα και το πρωί γύρισε στο σπίτι του φορτωμένος με γλυκά.
Ένας χρόνος πέρασε.  Την επόμενη χρονιά, μόλις πλησίαζε η Αποκριά, όλοι έτρεξαν στη μητέρα του Αρλεκίνου και πλήρωναν όσο όσο για να ράψουν μια πολύχρωμη φορεσιά αρλεκίνου!

Κάναμε και έναν Αρλεκίνο σε χαρτί μέτρου κόβοντας και κολλώντας πανάκια....

Κάναμε πολλές γλωσσικές ασκήσεις λέγοντας λέξεις που να μας θυμίζουν Απόκριες(μάσκα,μασκαράδες,κομφετί,κορδέλες,Αρλεκίνος,κλόουν...)

Ξαναθυμηθήκαμε το σχήμα του ρόμβου κόβοντας χαρτάκια.

Συμπληρώσαμε το σταυρόλεξο..

Συζητήσαμε για τα συναισθήματα που μας προκάλεσε η ιστορία και ιδιαίτερα ο μικρός Αρλεκίνος!Ακούσαμε τραγούδια και τραγουδήσαμε τον παλιάτσο....

Συζητήσαμε και για το έθιμο της καθαρής Δευτέρας και το πέταγμα του χαρταετού δοκιμάζοντας την κατασκευή του!

 Η συνήθεια του πετάγματος χαρταετού προέρχεται πιθανότατα από την Κίνα. Ο χαρταετός είναι μια ελαφριά κατασκευή σκοπός της οποίας είναι να πετά με τη βοήθεια του αέρα. Ο χαρταετός κρατιέται από αυτόν που τον πετά μέσω της καλούμπας, ενός λεπτού σχοινιού. Ο σκελετός των χαρταετών κατασκευάζεται είτε από ελαφρύ ξύλο είτε από πλαστικό, ενώ το μέρος που φέρνει αντίσταση στον αέρα από πλαστικό φύλλο ή χαρτί. Παλιότερα φτιαχνόταν από καλάμια και αντί για κόλλα χρησιμοποιούσαν την αλευρόκολλα!

Φέτος είπαμε να κατασκευάσουμε και εμείς έναν χαρταετό με καλάμια...όπως παλιά....τα υλικά θα ήταν: καλάμια,χαρτί,χοντή κλωστή,αλευρόκολλα και εφημερίδες!Αφού  μετρήσαμε τα καλάμια,κάναμε υποθέσεις πως έπρεπε να τα τοποθετήσουμε ...όλα είπαν σταυρό!Το σχήμα που γνωρίζαμε μέχρι τώρα για τους χαρταετούς ήταν ο ρόμβος!

Όμως έπρεπε να προσθέσουμε άλλο ένα κομμάτι και να το δέσουμε με χοντρή κλωστή.Το σχήμα που σχηματίστηκε τελικά ήταν ένα πολύγωνο και μας δόθηκε η ευκαιρία να μετρήσουμε πλευρές και γωνίες!

Μοιάζει με "ρόδα", με "ακτίνα",με "αστέρι",με "έλικα"...είπαν τα παιδιά!!

Επισκεφτήκαμε ένα παραδοσιακό χωριό τον "Αρόλιθο" για να γνωρίσουμε την ζωή των κατοίκων παλιότερα...

"Κλείνοντας τα μάτια μας προσπαθήσαμε να ταξιδέψουμε πολύ πολύ  πίσω.... στο παρελθόν..να μάθουμε πως ζούσαν οι άνθρωποι τότε ,ποιες ήταν οι ασχολίες τους ,τι έτρωγαν,πως διασκέδαζαν..."

Έτσι ξεκίνησε η βόλτα μας στο παραδοσιακό χωριό "Αρόλιθος"όπου  μας υποδέχτηκαν δυο πολύ ευγενικές κυρίες ,η κ.Εύη και η κ.Μαρία ντυμένες με κρητική φορεσιά και έτοιμες να μας βοηθήσουν στο ταξίδι μας στους χώρους του Αρόλιθου.

Πρώτα μας εξήγησαν ότι το όνομα Αρόλιθος παράγεται από το ΄΄λίθος΄΄ και την ΄΄ροή΄΄. Έτσι ονομάζεται η φυσική ή τεχνητή λακκούβα του βράχου που συγκεντρώνει το νερό της βροχής και χρησιμεύει για τις ανάγκες ανθρώπων και ζώων που ζουν και δραστηριοποιούνται στην ύπαιθρο (κτηνοτρόφοι, γεωργοί).

Το χωριό πήρε αυτή την ονομασία γιατί μαζεύει όχι νερό αλλά την παράδοσή μας ,τα ήθη και τα έθιμα μας γι' αυτούς που διψάνε και έχουν ανάγκη από μάθηση και συνέχιση της παράδοσης!! 

 Αφού φάγαμε έξω στα ...σοκάκια(ο καιρός καταπληκτικός για βόλτα στην εξοχή) μας οδήγησαν σε ένα παραδοσιακό σπίτι...

 

Και τι δεν υπήρχε μέσα....πρώτα απ΄όλα πήγαμε στην κουζίνα που ήταν και καθιστικό

(έτσι ήταν παλιά )...εκεί υπήρχε ένα τζάκι που άναβε για να τους ζεσταίνει τα κρύα βράδια αλλά και για να μαγειρεύουν,ένας σοφράς όπου ζύμωναν ,έτρωγαν, έγραφαν τα παιδιά...ένας καναπές για τους καλεσμένους,και ένας αργαλειός για να υφαίνουν!

 Μια γούρνα πέτρινη ...για να πλένονται και να πλένουν τα πιάτα τους!

Δίπλα βρισκόταν ένας οντάς με κρεβάτια για παιδιά,ένα καντήλι με μια εικόνα,ένας καναπές αλλά από κάτω ακριβώς μια αποθήκη με βαρέλια...εκεί έβαζαν το κρασί τους ,το λάδι τους, το σιτάρι  τους...επειδή ήταν υπόγειο και έκανε πολύ κρύο το χρησιμοποιούσαν να φυλάνε πράγματα που χρειαζόταν ψύξη...όπως τυρί,γάλα,μηζύθρα....

Κάποια παιδιά έψαχναν για το κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά...ενώ στεκόταν δίπλα...που να καταλάβουν ότι αυτό που ήταν  πάνω σε πέτρα κτισμένο ήταν το κρεβάτι τους!!

Όμως μάθαμε ότι από κάτω από το στρώμα ήταν κενό ....μια αποθήκη ή πατητήρι για τα σταφύλια όταν χρειάζονταν....και λίγο πιο πέρα μια γωνιά με άχυρα...για τα ζώα που έμεναν μαζί τους...για να μην τα κλέψουν ή  για να τους ζεσταίνουν ή επειδή δεν είχαν άλλο χώρο!!

Ήρθε όμως ή ώρα να τους μιμηθούμε λιγάκι!!

Η κ.Μαρία πήρε τα αγόρια (οι γυναίκες που έμειναν στο σπίτι τους ετοίμασαν κολατσιό για να πάρουν μαζί τους)

...για να πάνε να δουλέψουν στα χωράφια...να τα σκάψουν ,να φυτέψουν το σιτάρι,να μαζέψουν τα λαχανικά τους,τα βότανά τους,να αρμέξουν τις αγελάδες και τα πρόβατα,να τα πάνε στο μιτάτο να φτιάξουν το τυρί

 Το μιτάτο....

 Μέσα υπήρχε μια παρασιά και ένα τσικάλι για το γάλα....

 ο Στέλιος αρμέγει....σε ένα σημείο ειδικό με χώρο για να χύνεται το γάλα κατευθείαν με το άρμεγμα!

 Ε!να μην φάμε και το κολατσιό μας;και έχουμε μια πείνα όλοι...παξιμάδι,ελιές, ντομάτα...ανάρπαστα έγιναν!!

Από την άλλη μεριά η κ.Εύη με τα κορίτσια ετοίμαζαν το νοικοκυριό...καθάριζαν,σκούπιζαν,μάζευαν τα ρούχα,μαγείρευαν..ζύμωναν,άναβαν ξυλόφουρνο....πολλές δουλειές οι γυναίκες παλιότερα....έπρεπε όταν θα γύριζαν οι άντρες από τα χωράφια να τα είχαν όλα έτοιμα!!

Όμως έπρεπε να φέρουν και νερό από την βρύση.....αφού πήραν τις στάμνες στον ώμο τους.... το έριξαν στο τραγούδι....."ένα νερό κυρά Βαγγελιώ..."

Σημείο συνάντησης για ραντεβού με τα αγόρια......

Με γεμάτες τις στάμνες γυρίσαμε πίσω και περιμέναμε....τους άντρες ....

Ωστόσο είχαμε και μια καντάδα από νεαρούς έξω από το παράθυρο ....

 Άρεσε αυτό πολύ και στα αγόρια και στα κορίτσια!!

Ωστόσο στο σπίτι ανάβει το τζάκι και οι άντρες κατάκοποι από την σκληρή δουλεία επιστρέφουν στην ζεστασιά...μια ρακί  και το ζυμωτό είναι ότι πρέπει!!

 Άντε.... εβίβα μας!!

Να μην χορέψουμε και λίγο για να τελειώσει  ευχάριστα η μέρα μας;

Μάθαμε για το έθιμο της κυρά Σαρακοστής!!

Η κυρά Σαρακοστή χρησιμοποιούνταν ως ιδιότυπο ημερολόγιο που μετρούσε τις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Στις περισσότερες περιοχές ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά. Απεικόνιζε μια γυναίκα με σταυρωμένα χέρια, λόγω προσευχής, χωρίς στόμα, λόγω νηστείας, και με εφτά πόδια που αναπαριστούσαν τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν ένα πόδι και έτσι ήξεραν πόσες βδομάδες νηστείας απέμεναν μέχρι το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο, έκοβαν και το τελευταίο πόδι. Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο. Τοποθετούσαν το σύκο αυτό μαζί με άλλα, και σε όποιον το έβρισκε θεωρούνταν ότι του έφερνε γούρι. Σε κάποιες περιοχές το έβδομο «πόδι» τοποθετούνταν στο ψωμί της Ανάστασης. Και πάλι έφερνε γούρι σε όποιου την φέτα βρισκόταν το διπλωμένο χάρτινο «πόδι» της Κυρά Σαρακοστής. Σε άλλα μέρη της Ελλάδας η Κυρά Σαρακοστή δεν ήταν φτιαγμένη από χαρτί, αλλά από ζυμάρι. Το ζυμάρι φτιαχνόταν με αλεύρι, αλάτι και νερό. Η διαδικασία ήταν κι εδώ η ίδια όπως και με την χάρτινη. Μια τρίτη παραλλαγή του εθίμου θέλει την Κυρά Σαρακοστή φτιαγμένη από πανί και γεμισμένη με πούπουλα. Σημαντική διαφορά από τις υπόλοιπες έχει η Κυρά Σαρακοστή που έφτιαχναν στον Πόντο. Εκεί κρέμαγαν από το ταβάνι μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι που πάνω του είχαν καρφωμένα εφτά φτερά κότας. Κι εδώ κάθε βδομάδα αφαιρούσαν ένα φτερό κι έτσι μέτραγαν το χρόνο μέχρι την Ανάσταση. Αυτό το «ημερολόγιο» το ονόμαζαν Κουκουρά. Για το έθιμο της Κυρά Σαρακοστής έχουν γραφτεί και οι παρακάτω στίχοι: Την κυρά Σαρακοστή Που’ ναι έθιμο παλιό οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν με αλεύρι και νερό. Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι ένα σταυρό μα το στόμα της ξεχνούσαν γιατί νήστευε καιρό. Και τις μέρες τις μετρούσαν με τα πόδια της τα επτά κόβαν ένα τη βδομάδα μέχρι να ’ρθει η Πασχαλιά. Μια ομαδική κατασκευή με πανί μαύρο για φούστα και μαντήλι και το γιλέκο με όσπρια!! Επειδή πέρυσι την φτιάξαμε με ζυμάρι ... φέτος είπαμε να την κάνουμε χάρτινη και να την γεμίσουμε με όσπρια.... Ρωτήσαμε τα παιδιά πόσα ήταν τα πόδια της κυρά Σαρακοστής και μας είπαν σαράντα...έτσι προσπαθήσαμε να τους εξηγήσουμε ότι επτά είναι οι εβδομάδες... Αφού τελικά μετρήσαμε τα πόδια της γράψαμε τον αριθμό 7!!

25 Μαρτίου 1821

Στις 25 Μαρτίου του 1821 στην μονή της Μέγιστης Λαύρας στα Καλάβρυτα, ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός, σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης. Τότε άρχισε επίσημα η Ελληνική Επανάσταση που οδήγησε μετά από πολλούς αγώνες και θυσίες, στην ελευθέρωση και αναγνώριση του Ελληνικού κράτους το 1830 με τη συνθήκη του Λονδίνου. Συνθήκη που υπέγραψαν στις 22 Ιανουαρίου του 1830 η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία.

 Το σύνθημα της επανάστασης, "Ελευθερία ή Θάνατος", έγινε το εθνικό σύνθημα της Ελλάδας και από το 1838 η 25η Μαρτίου, επέτειος εορτασμού της έναρξής της επανάστασης, καθιερώθηκε ως ημέρα εθνικής εορτής και αργίας.

Στις 25 Μαρτίου εορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Την χαρμόσυνη δηλαδή είδηση, που έφερε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγία, ότι μέσω αυτής θα ενσαρκωθεί ο Υιός του Θεού. «Ιδού νυν ευαγγελίζομαι χαράν μεγάλην» της είπε ο Αρχάγγελος. 

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές της Εκκλησίας μας. Είναι μέρα χαράς και αγαλλίασης. Η Εκκλησία επιτρέπει την βρώση ψαριών ακόμα και αν ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου «πέσει» μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα. Η ημέρα αυτή είναι και ημέρα αργίας. Η παράδοση λέει ότι αυτήν την ημέρα ούτε τα χελιδόνια δεν χτίζουν τις φωλιές τους.

Σε κάποιες περιοχές της πατρίδας μας, την ημέρα αυτή, τα παιδιά βγάζουν από τα χέρια τους τον «Μάρτη» και τον αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές ή σε κλαδιά δέντρων, για να τον πάρουν τα χελιδόνια και να χτίσουν τις φωλιές τους.

Η  σημαία μας 

Η εθνική σημαία της Ελλάδας περιέχει εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές καικυανές παράλληλες λωρίδες. Μέσα σε ένα κυανό τετράγωνο στο πάνω προσίστιο μέρος, υπάρχει ένας λευκός σταυρός. Οι εννέα λωρίδες αντιστοιχούν σε κάθε γράμμα ξεχωριστά, από τη λέξη "ελευθερία". Επίσης είναι τόσες όσες και οι συλλαβές του "Ελευθερία ή Θάνατος". Ο σταυρός συμβολίζει το επίσημο θρήσκευμα της χώρας, τον χριστιανισμό, και κατά άλλους, είναι πανάρχαιο σύμβολο του δυισμού και συμβολίζει τα τέσσερα στοιχεία της φύσης.

Τα παιδιά έκοψαν σε σχήμα παραλληλόγραμμου μπλε βελουτέ χαρτί και στη συνέχεια κόλλησαν τέσσερις άσπρες λουρίδες γλασέ χαρτί και έναν σταυρό.Προσθέτοντας ένα καλαμάκι από σουβλάκι φτιάξαμε το σημαιάκι μας!

Με την κατασκευή αυτή δουλέψαμε αρκετές   μαθηματικές έννοιες αφού έπρεπε να κόβουν μόνο τέσσερις λευκές γραμμές και να κολλούν και έπειτα να μετρούν σύνολο τις γραμμές για να διαπιστώνουν ότι είναι εννέα!!

την ζωγραφίσαμε σε χαρτί μέτρου

Η Τουρκία μας έστειλε ενημέρωση και κατασκευή για το κάστρο Ηarput!  

To  Harput Κάστρο είναι το κάστρο του γάλακτος.

 H πόλη Harput  είχε λειψυδρία. Το νερό της πόλης είχε έλλειψη και υπήρχε πολύ πλούσια γάλα κατά το ίδιο έτος.

 Ο  κυβερνήτης δίνει εντολή χρησιμοποιήθηκε το  γάλα για κατασκευή στο κάστρο! 

Εμείς γνωρίσαμε  το δικό μας κάστρο..."το φρούριο Κούλε" από το Ίντερνετ.... 

Οι Ενετοί το αποκαλούσαν "Φρούριο στη Θάλασσα" (Castello a Mare ή Rocca a Mare), αλλά σήμερα διατηρεί την τούρκικη ονομασία του, Κούλες από το Su Kulesi. Είναι από τα πιο οικεία και αγαπημένα μνημεία της πόλης, σύμβολο του Ηρακλείου.

Το φρούριο είναι διώροφο με 26 διαμερίσματα. Στο ισόγειο αρχικά υπήρχαν πέντε χώροι για κανόνια. Σύντομα φάνηκε ότι η χρήση κανονιών σε εσωτερικούς χώρους δημιουργούσε προβλήματα γιατί και το οπτικό πεδίο εκ των πραγμάτων μέσα από τα μικρά ανοίγματα στους τοίχους ήταν περιορισμένο, αλλά και ο καπνός που δημιουργούνταν μετά την ρίψη κάθε βλήματος έκανε την ατμόσφαιρα αποπνικτική και έτσι εγκαταλείφθηκε η χρήση τους.

Εκτός από τις casamatte, τους διαδρόμους δηλαδή των κανονιών, στο ισόγειο είχαν διαμορφωθεί και επιμέρους χώροι, ένας λειτουργούσε σαν φυλακή και οι υπόλοιποι για αποθήκευση  τροφίμων και πολεμοφοδίων.

Στον επάνω όροφο, που είχε διαμορφωθεί σε ευρύχωρη πλατεία,  ήταν στη Βόρεια πλευρά ο πύργος του φάρου. Εκεί υπηρχαν επίσης οι στρατώνες των στρατιωτών και οι κατοικίες των αξιωματούχων και του διοικητή.

Παράλληλα στο φρούριο λειτουργούσε μύλος, φούρνος και εκκλησία, παρέχοντας αυτονομία στη φρουρά του.

ο Κούλες μια χειμωνιάτικη μέρα που η καταιγίδα μαίνεται

Ο ρόλος του φρουρίου Κούλες στη διάρκεια της τουρκικής πολιορκίας (1646-1669) δεν υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικός, καθώς αρκετά νωρίς το τουρκικό πυροβολικό, τοποθετημένο στις κατάλληλες θέσεις, κατάφερε να εξουδετερώσει τη δύναμη πυρός του και έτσι οι Τούρκοι απέκτησαν τον έλεγχο της εισόδου του λιμανιού του Ηρακλείου

Με δίστιχα.......

Το ενετικό φρούριο Κούλες

("Φρούριο στη Θάλασσα")

Στο Κρητικό το πέλαγος

με χάρη ατενίζει

το μεγαλείο του Χάνδακα

σε όλους μας θυμίζει!

«Φρούριο στη θάλασσα»

το Κούλε ονομαζόταν

στην είσοδο του λιμανιού

αγέρωχο στεκόταν.

Τα βάσανα ξεκίνησαν

απ΄τα παλιά τα χρόνια

μα πέρασαν και έλιωσαν

σαν στα βουνά τα χιόνια!

Τα βάσανα σχετίζονται                               

με τους κατακτητές μας

και διαδραματίστηκαν

στο φρούριο του χθές μας.

Φρικτό  ήτανε το μακελειό

στους σκοτεινούς τους χώρους

οι Κρητικοί που πέρασαν

με βάσανα και πόνους.

Το ενετικό το φρούριο

έχει πολλή ιστορία

στολίζει το λιμάνι μας

και του προσφέρει αξία!!

Το κατασκευάσαμε με πηλό....

Οργανώσαμε  μια καταπληκτική εκδρομή με μια θαυμάσια ξενάγηση από την κ.Σταυρούλα(προσφέρθηκε αφιλοκερδώς και την ευχαριστούμε πολύ!!)ξεκινώντας από την παραλιακή οδό για να γνωρίσουμε και τα ενετικά τείχη που περιβάλλουν την πόλη μας!
Είδαμε το παγκρήτιο στάδιο...από μακριά την παραλία της αμμουδάρας που βρίσκεται και στον τόπο που ζούμε...το μουσείο Φυσικής Ιστορίας  και το  Ιστορικό μουσείο...την εκκλησία του Αγίου Πέτρου και Παύλου..τα Νεώρια...το μικρό λιμανάκι...εκεί που βρίσκεται το  επιβλητικό φρούριο,"το ΦΡΟΥΡΙΟ ΚΟΥΛΕ"...αφού ζητήσαμε άδεια από το Λιμεναρχείο πλησιάσαμε πολύ κοντά για να το θαυμάσουμε και να μάθουμε ότι υπήρχε και ένα μικρότερο εκεί!!(αυτό δεν το γνωρίζαμε ούτε εμείς!)
Οι Τούρκοι έκτισαν μικρότερο φρούριο απέναντι από τον Κούλε από την πλευρά της στεριάς, τον Μικρό Κούλε. Δυστυχώς το μνημείο αυτό μαζί με τμήματα των ενετικών νεωρίων κατεδαφίστηκε το 1936 για χάρη της ανάπτυξης της πόλης. .

το Ιστορικό Μουσείο

 η Εκκλησία του Αγίου Πέτρου & Παύλου

 

Συνεχίζοντας την βόλτα μας περάσαμε από το λιμάνι μας που είναι το τέταρτο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας μας!

από την πλατεία Ελευθερίας...

                                        

από την Χανιόπορτα και τις πύλες...την Καινούρια Πόρτα.....

H βόλτα μας κατέληξε στην Κνωσσό...

Το μινωικό ανάκτορο είναι ο κύριος επισκέψιμος χώρος της Κνωσού, σημαντικής πόλης κατά την αρχαιότητα, με συνεχή ζωή από τα νεολιθικά χρόνια έως τον 5ο αι. Είναι χτισμένο στο λόφο της Κεφάλας, με εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα αλλά και στο εσωτερικό της Κρήτης. Κατά την παράδοση, υπήρξε η έδρα του σοφού βασιλιά Μίνωα. Συναρπαστικοί μύθοι, του Λαβύρινθου με το Μινώταυρο και του Δαίδαλου με τον Ίκαρο, συνδέονται με το ανάκτορο της Κνωσσού.

 Ξεχωρίζει η Αίθουσα του Θρόνου, με τη δεξαμενή καθαρμών και τον αλαβάστρινο θρόνο που πλαισιώνεται από θρανία.

                                                         το σήμα τους....με τα κέρατα!!

                                           η τεράστια αυλή τους.....που ίσως γίνονταν εκεί οι γιορτές

                                                                           το θεατράκι τους.....

                                                             μερικές από τις τοιχογραφίες .....

Πολύ ωραίες τοιχογραφίες ήταν   τα ταυροκαθάρψια ένα αγώνισμα  στα μινωικά χρόνια όπου ο αγωνιστής έπιδιδόταν σε επικίνδυνα ακροβατικά.Οι γαλάζιες κυρίες    παρουσίαζε 3 κυρίες με ωραία χτενίσματα και κοσμήματα. << Οι νέοι στην πομπή>>, έδειχνε δύο νέους  να παίρνουν μέρος σε θρησκευτική πομπή και να κρατάνε αγγεία με δώρα για την θεότητα. Τέλος  ο<< Πρίγκιπας με τα  Κρίνα>> , έδειχνε ένα νέο να περπατά μέσα σε κήπο με λουλούδια.

Είδαμε τις αποθήκες αλλά και πολλά αγγεία...

 Στο σχολείο φτιάξαμε τα δικά μας  με πηλό!

και ζωγραφίσαμε τον πρίγκηπα με τα κρίνα...

Άλλο σημαντικό μνημείο της πόλης μας είναι "Τα Λιοντάρια" στο Ηράκλειο ...

 η πλατεία με την Κρήνη Μοροζίνι, το περίτεχνο ενετικό συντριβάνι με τα 4 λιοντάρια, που από το στόμα τους αναβλύζει νερό. Η κρήνη με τα λιοντάρια είναι ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία που κληροδότησαν οι Ενετοί στο Ηράκλειο. Οταν κατασκευάστηκε πρόσφερε λύση στο πρόβλημα ύδρευσης της πόλης, και αναφέρεται ότι τροφοδοτούσε τους πολίτες με 1.000 βαρέλια νερό ημερησίως.

 Η δεξαμενή του συντριβανιού βρίσκεται πάνω σε κυκλικό κρηπίδωμα και αποτελείται από οκτώ λοβούς, σχήμα το οποίο διευκόλυνε περισσότερους ανθρώπους να γεμίζουν τα σταμνιά τους ταυτόχρονα. Σε κάθε λοβό μπορούσαν να βουτήξουν τα δοχεία τους περίπου πέντε άνθρωποι.

Οι λοβοί του συντριβανιού εξωτερικά είναι διακοσμημένοι με ανάγλυφα θέματα παρμένα από την ελληνική μυθολογία, κυρίως τρίτωνες, δελφίνια και νύμφες, μυθικά όντα που σχετίζονταν με το υγρό στοιχείο. Στο κέντρο κάθε λοβού τοποθετήθηκαν τα οικόσημα του δόγη, του δούκα, των συμβούλων και του Μοροζίνι.

Στο κέντρο του συντριβανιού πάνω σε ψηλό οκτάπλευρο βάθρο κάθονται τέσσερα περήφανα λιοντάρια, που από τα στόματά τους τρέχει νερό. Το λιοντάρι δεν συνηθίζεται σε κρήνες, καθώς είναι ζώο που δεν σχετίζεται με το νερό, αλλά στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιήθηκε σαν το σύμβολο της δύναμης των Ενετών.

 
                                           Κατασκευάζοντάς τα στο σχολείο μας!

ΛΟΓΩ ΤΗς ΠΑΓΚΌΣΜΙΑς ΗΜΈΡΑς ΠΑΙΔΙΚΟΎ ΒΙΒΛΊΟΥ 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

συζητήσαμε για τον δίσκο της Φαιστού και για την πρώτη γραφής και ανάγνωσης 

κατασκευάζοντας τον δικό μας δίσκο!

 Επίσκεψη συγγραφέα στο σχολείο μας!

Η 23η Απριλίου, ημέρα θανάτου του Σαίξπηρ και του Θερβάντες ορίστηκε από την Unesco ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου.

Λόγω αυτής της ημέρας καλέσαμε μια συγγραφέα στο σχολείο μας

η οποία δέχτηκε με μεγάλη  χαρά  την πρόσκληση  να έρθει!
Η  κ.Βάννα Μυρωνάκη, εκπαιδευτικός στο επάγγελμα και συγγραφέας βιβλίων  μας αφηγήθηκε με πολύ παραστατικότητα ένα από  τα  παραμύθια που έχει γράψει για παιδιά"δυο δελφίνια μια φορά"..και με εικονογράφηση από παιδιά δημοτικού σχολείου!!

Πραγματικά η αφήγησή της ταξίδεψε και μάγεψε τα παιδάκια μας τα οποία την άκουγαν με ιδιαίτερη προσοχή! 

Στην συνέχεια απάντησε σε απορίες των παιδιών και έπαιξε πολλά παιχνίδια βασισμένα στην φαντασία! 

έπειτα Διαβάσαμε ένα παραμύθι το οποίο είχαν γράψει τα παιδιά με τίτλο"παραμυθοσαλάτα"βασισμένο σε αγαπημένα παραμύθια των παιδιών και επιλέγοντας τους ήρωες που άρεσαν στα παιδιά συνθέσαμε μια ιστορία ....

Από την Τουρκία μαθητές και ο δάσκαλοι επισκέφθηκαν το  ΜΟΥΣΕΙΟ Elazig. Εκτίθενται η ιστορία αυτού του μουσείου Elazığ με  ρούχα και πολλά αγγεία.




Η αφίσα μας σε διαγωνισμό!

Καλέσαμε στο σχολείο μας την κ.Σύλβια  η οποία κατάγεται από την Πολωνία και έχει παντρευτεί και μένει εδώ.Μαζί παρέα ήρθε και η κόρη της η Αλεξάνδρα-4 ετών- η οποία μας βοήθησε πολύ.
Αφού μας χαιρέτησε στα Πολωνικά τα παιδιά ζήτησαν να μάθουν και άλλες λέξεις..καλημέρα-Dobry,καληνύχτα-DOBRANOC,την λέξη Χριστούγεννα-BOŻE NARODZENIE,"πάμε θάλασσα"...
Έπειτα θέλησαν να μάθουν πως γιορτάζουν εκεί τα Χριστούγεννα.Μάθαμε ότι έχουν και αυτοί Αή Βασίλη αλλά με άλλο όνομα:Άη Νικόλας.Τα δώρα τα φέρνει στις 25 Δεκεμβρίου.Φτιάχνουν πολλά γλυκά ιδιαίτερα μπισκοτάκια εντελώς διαφορετικά από τα δικά μας.Mας έφερε και μια συνταγή για χριστουγεννιάτικα μπισκότα -pierniczki-τα οποία αποφασίσαμε να τα φτιάξουμε τα Χριστούγεννα.
Στις 24 Δεκεμβρίου τρώνε μόνο ψάρι και σαλάτες(νηστεία χωρίς κρέας )και την ημέρα των Χριστουγέννων τοποθετούν στο τραπέζι ένα πιάτο για τον ξένο που ίσως περάσει και ζητήσει φαγητό.
Η κ.Σύλβια μας είχε ετοιμάσει μια έκπληξη... είχε φτιάξει πεντανόστιμα γλυκά -κάτι σαν τα δικά μας ξεροτήγανα-και μας κέρασε.
Η συνταγή(2 κούπες αλεύρι,2 κουταλιές γιαούρτι,1 κουταλιά ξύδι,μια κουταλιά ρακί,3 αυγά)

Μάθαμε επίσης ότι έχουν και τα παιδάκια διακοπές για τα Χριστούγεννα αλλά πιο λίγο από εμάς(περίπου μια εβδομάδα)γιατί στην Πολωνία έχουν χειμερινές διακοπές(για τα χιόνια )περίπου δύο εβδομάδες.

Όμως αυτό που τους ενοχλεί είναι ότι δεν έχουν θάλασσα....σε αντίθεση με εμάς!!

Μας τραγούδησε ένα τραγουδάκι μαζί με την Αλεξάνδρα και προσπαθήσαμε και εμείς να ακολουθήσουμε με τα ρεφραίν!!

Αφού μάθαμε ότι θέλαμε την ευχαριστήσαμε και βλέποντας στο youtube ένα βιντεάκι που μας είχε στείλει το Νηπ/γείο από την Πολωνία με χορούς από τα ίδια τα νήπια δοκιμάσαμε και εμείς και είχε πολύ πλάκα φορώντας "μια φουστίτσα τα κορίτσια κόκκινη και τα αγόρια ένα κόκκινο γιλεκάκι-τα χρώματα της Πολωνίας"!! 

                                  Κατασκευάσαμε στην συνέχεια την σημαία της Πολωνίας...και μάθαμε ότι η  σημαία της Πολωνίας έχει ως χρώματα το λευκό και το κόκκινο. Όταν εμφανίζεται οριζόντια, το λευκό είναι στην κορυφή και όταν υψώνεται κάθετα, το λευκό είναι στα αριστερά.Η πολωνική σημαία είναι ένα ορθογώνιο κομμάτι υφάσματος με τα εθνικά χρώματα, με ή χωρίς το εθνόσημο στη λευκή λωρίδα. Η ημέρα της σημαίας εορτάζεται στην Πολωνία στις 2 Μαΐου.

Παρακολουθήσαμε το βιντεάκι που έφτιαξαν με την ελληνική παράδοση......

μαθαίνουμε ελληνικά...