1ο Νηπιαγωγείο Αγ. Μαρίνας Τσαλικάκι: Απριλίου 2015

Με αφορμή τις ανοιξιάτικες μέρες,συζητήσαμε για τις ομορφιές της Άνοιξης και τις αλλαγές στη φύση. Τα παιδιά παρατήρησαν ότι ζεσταίνονται ευκολότερα και βγαίνουν πολύ συχνά διάλειμμα...

Τα λουλούδια έχουν ανθίσει και μοσχοβολάει παντού αρώματα ανοιξιάτικα...παρατήρησαν ότι υπάρχουν πολλά έντομα όπως...πεταλούδες,πασχαλίτσες,μέλισσες....

Η διάθεσή μας καλύτερη αλλά και πιο ζωηρή!!

Για να εκτονώσουμε λοπόν την ενέργειά μας αλλά και να ομορφύνουμε λίγο τον εξωτερικό μας αύλειο χώρο αποφασίσαμε να εμπλουτίσουμε τον κήπο μας!

Έτσι χωριστήκαμε σε δυο ομάδες αφού δυο ήταν και οι κατηγορίες των φυτών μας...λουλούδια και βότανα....

Κάθε παιδί θα έφερνε από το σπίτι του ένα φυτό όπου θα το φρόντιζε στην συνέχεια...

Η επόμενη μέρα ......στόλισε την τάξη μας....μια γωνιά μόνο με φυτά από βότανα και λουλούδια...Μέχρι να μαζευτούν όλα τα φυτά εκμεταλλευτήκαμε λίγο τις γλωσσικές μας έννοιες αλλά κάναμε εξάσκηση και στις μαθηματικές μας .Γράψαμε καρτελίτσες πρώτα με τις κατηγορίες -λουλούδια-βότανα και έπειτα κατηγοριοποιήσαμε τα φυτά μας.Στην συνέχεια κάθε παιδί καλούνταν να βρει το φυτό του ,να το δώσει να το μυρίσουν ,να το περιγράψει, να βρει την ονομασία του και να το εντάξει στην αντίστοιχη κατηγορία........

Βρήκαμε και τα αντίστοιχα αποξηραμένα βότανα και κάναμε συγκρίσεις...

Μετρήσαμε τις συλλαβές και στη συνέχεια τις φωνούλες και με ραβδάκια κάτω από κάθε γράμμα αντιστοιχίζαμε και ένα ραβδάκι.....

Έπειτα ομαδοποιήσαμε σύμφωνα με τον αριθμό των γραμμάτων όλες τις ονομασίες των φυτών...

Συζητήσαμε για τις θεραπευτικές ιδιότητες των βοτάνων....

Και ήρθε η ώρα να φυτέψουμε ...ο καθένας το δικό του φυτό!!

Γράψαμε τις ονομασίες στον υπολογιστή,τις πλαστικοποιήσαμε και τις τοποθετήσαμε σε κάθε φυτό για να μπορεί το κάθε παιδί να αναγνωρίζει το δικό του και να το φροντίζει....

Ακούσαμε πολλά τραγούδια για την ΆΝΟΙΞΗ και κινηθήκαμε στους ρυθμούς...Ζωγραφίσαμε τα συναισθήματα που μας προκαλεί αυτή η εποχή!!

Μετά την κυρά Σαρακοστή σειρά είχε το έθιμο του Λαζάρου όπου συζητήσαμε,παρακολουθήσαμε την ιστορία της Ανάστασης του Λαζάρου και ζυμώσαμε τα λαζαράκια μας τραγουδώντας τα κάλαντα!

Το Σάββατο του Λαζάρου είναι μια από τις πιο σημαντικές ημέρες της Ορθοδοξίας, αφού σηματοδοτεί αφενός το θάνατο και αφετέρου τη ζωή. Είναι το τελευταίο και το μεγαλύτερο θαύμα του Χριστού, αφού ανέστησε τον νεκρό για τέσσερις ημέρες Λάζαρο, λέγοντας τη γνωστή σε όλους μας φράση «Λάζαρε, δεύρο έξω». Στις ημέρες μας, εκατοντάδες χρόνια μετά το θαύμα του Λαζάρου, αν και πολλά έθιμα εορτασμού έχουν χαθεί μέσα στο χρόνο, υπάρχουν κάποιοι τόποι στην Ελλάδα που κρατούν γερά τις παραδόσεις τους τις οποίες περνάνε από γενιά σε γενιά. http://ellinwnparadosi.blogspot.gr/2011/04/blog-post_16.html

Την ημέρα αυτή επίσης, σε όλα τα σπίτια οι νοικοκυρές φτιάχνουν στριφτά κουλουράκια, «τα Λαζαράκια», συμβολίζοντας με τον τρόπο αυτό το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο. Στα "λαζαράκια" έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Όσα παιδιά είχε η οικογένεια τόσους "λαζάρηδες" έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα.
http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/431461/ethima-lazaroy-kalanta--lazarines-kai-lazarakia#ixzz3WAk4V5QP

Το Σάββατο του Λαζάρου τα παιδιά κρατώντας στα χέρια τους τις Λαζαρίνες και ένα κλαδί από βάγια, γυρίζουν από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν τον "Λάζαρο", συγκεντρώνοντας χρήματα και αυγά…. Στην Κρήτη έκαναν έναν ξύλινο σταυρό και τον στόλιζαν με ορμαθούς από λεμονανθούς και αγριόχορτα με κόκκινα λουλούδια, τις μαχαιρίτσες.
Το ίδιο συμβαίνει και στην Ήπειρο, όπου οι επισκέψεις συνοδεύονται από τον ήχο μεγαλοκούδουνων. Παλαιότερα, αυτή την ημέρα, κανένας γεωργός δεν πήγαινε στο χωράφι του να εργαστεί, γιατί όπως πίστευαν, ό,τι έπιαναν θα μαραινόταν. Επιτρεπόταν μόνο η συγκέντρωση ξερών κλαδιών για το άναμμα των φούρνων τη Μεγάλη Εβδομάδα για το ψήσιμο των κουλουριών.

ΤΑ ΛΑΖΑΡΟΚΑΛΑΝΤΑ

Σήμερον έρχεται ο Χριστός
ο επουράνιος θεός.
Εν τη πόλει Βηθανία
Μάρθα κλάει και Μαρία.
Λάζαρο τον αδελφό της
τον γλυκύ και καρδιακόν της.
Τον μοιρολογούν και λένε
τον μοιρολογούν και κλαίνε.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν
Και τη μέρα την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να 'ρθει.
Τότε εβγήκε η Μαρία
έξω από τη Βηθανία
και εμπρός του γονατίζει
και τα πόδια του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου
δεν θα πέθαιν' ο αδελφός μου.
Μα και πάλιν εγώ πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασαι αν θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις.
Τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει.!
Δεύρο έξω Λάζαρέ μου
φίλε και αγαπητέ μου.
Παρευθύς επελυτρώθη
ανεστήθη κι εσηκώθη
Τότε τον Θεόν δοξάζουν
και τον Λάζαρο εξετάζουν.
Πες μας, Λάζαρε, τι είδες
εις τον Άδην απού πήγες;
Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους,
Δώστε μου νερό λιγάκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς και των χειλέων
και μην μ' ερωτάτε πλέον.
Του χρόνου πάλι να 'ρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε,
και ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει,
να ζήσει χρόνια εκατό
και να τα ξεπεράσει.

Αυτό είναι τα κάλαντα-τραγούδι του Λάζαρου, που θα θυμούνται σίγουρα οι πιο μεγάλοι και οι πιο νέοι δεν θα έχουν ξανακούσει ποτέ....ξεχασμένο και αυτό με πολλά άλλα δυστυχώς...
Όμως εμείς το αναβιώσαμε στο σχολείο μας και δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ!!

Εμείς τραγουδήσαμε αυτό....

"Που'σουν Λάζαρε που΄ναι η φωνή σου

που σε γύρευε η μάνα κι΄αδερφή σου

Ήμουνα στη γη στη γη βαθιά χωμένος

και από τους νεκρούς νεκρούς βαλαντωμένος

Βάγια βάγια τω βαγιώ τρώνε ψάρια και κολιό

και την άλλη Κυριακή ψήνουν το παχύ αρνί"!

Ευχαριστούμε πολύ την κ.Νίκη,την κ.Μαρία που μας ετοίμασε το ζυμάρι και την κ.Πόπη για την σημαντική βοήθειά τους και στο πλάσιμο και στο ψήσιμο!