Τρίτη 23 Απριλίου 2013

23 Aπριλίου-ημέρα βιβλίου

Η 23η Απριλίου, ημέρα θανάτου του Σαίξπηρ και του Θερβάντες ορίστηκε από την Unesco ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου.

Λόγω αυτής της ημέρας καλέσαμε μια συγγραφέα στο σχολείο μας

η οποία δέχτηκε με μεγάλη χαρά την πρόσκληση να έρθει!
Η κ.Βάννα Μυρωνάκη, εκπαιδευτικός στο επάγγελμα και συγγραφέας βιβλίων μας αφηγήθηκε με πολύ παραστατικότητα ένα από τα παραμύθια που έχει γράψει για παιδιά"δυο δελφίνια μια φορά"..και με εικονογράφηση από παιδιά δημοτικού σχολείου!!

Πραγματικά η αφήγησή της ταξίδεψε και μάγεψε τα παιδάκια μας τα οποία την άκουγαν με ιδιαίτερη προσοχή!

Στην συνέχεια απάντησε σε απορίες των παιδιών και έπαιξε πολλά παιχνίδια βασισμένα στην φαντασία!

έπειτα διαβάσαμε ένα παραμύθι το οποίο είχαν γράψει πέρυσι τα παιδιά με τίτλο"παραμυθοσαλάτα"βασισμένο σε αγαπημένα παραμύθια των παιδιών και επιλέγοντας τους ήρωες που άρεσαν στα παιδιά συνθέσαμε μια ιστορία ......

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Aφιέρωμα στο παιδικό βιβλίο

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

H Δ/νση Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης ,το Γραφείο Σχολικών Δραστηριοτήτων Περιφερειακής Ενότητας Ηρακλείου και ο Σύλλογος Γυναικών «Μαλβαζία», συνδιοργανώνουν μια εκδήλωση αφιερωμένη στο παιδικό βιβλίο, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων 1^ου Δημ.Σχολείου Αγ.Μαρίνας και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αγ.Μαρίνας.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον Θεατρικό σταθμό Ηρακλείου, το Σάββατο 20 Απριλίου 2013 και ώρα 5:00μ.μ.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει:

v 5:00μ.μ-7:00μ.μ.,αφιέρωμα στο παιδικό βιβλίο (από την ομάδα"Οι βιβλιοεξερευνητές», θεατρικό παιχνίδι από ομάδα παιδιών, εμψύχωση Συραγώ Χορταριά & Στέλα Μπαλτζάκη),
και αφήγηση παραμυθιού από την συγγραφέα Βάννα Μυρωνάκη «το δώρο της Πούλιας»( με θεατρικό παιχνίδι από μέλη του Συλλόγου εμψυχωτών θεατρικού παιχνιδιού).

9:00μ.μ-10:30μ.μ.Συναυλία από παιδική –εφηβική χορωδία «Ηχοχρώματα» του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγ.Μαρίνας με την κ.Ηρώ Κουλιεράκη

Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Η ζωή της πεταλούδας με ζωγραφιές.........

και η εξέλιξή της!!

Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

"Τα λαζαράκια"

Ένα από τα έθιμα που πριν μερικά χρόνια επιβίωνε σε όλο τον ελλαδικό χώρο με πολλές κι ενδιαφέρουσες παραλλαγές (στους στίχους του τραγουδιού, στην ηλικία και το φύλλο των παιδιών, στο ομοίωμα ή λουλουδοστολισμένο σύμβολο του Λαζάρου, στην τρόπο αναπαράστασης, κ.λ.π.) αλλά πάντα με βασικό γνώρισμα την αναγγελία του επερχόμενης αναστάσεως μετά το θάνατο και, παράλληλα το καλωσόρισμα της ανοίξεως μετά το χειμώνα....

Ένα έθιμο συμβολικό που αρωματίζει τη ζωή με ελπίδα και υμνεί την ανάσταση και την άνοιξη.. της ψυχής και της πλάσης.. του ανθρώπου και της φύσης... σημαντικό για τις μέρες μας όσο ποτέ...

Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία και τα τραγουδούσαν κοπέλες διαφόρων ηλικιών ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονταν “Λαζαρίνες”.

Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή.

Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.

Σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα τα Λαζαριάτικα κάλαντα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και είναι συνήθως μέτρια στιχουργήματα και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων που αγγίζουν τα όρια υψηλής ποιητικής δημιουργίας.

Στην Κρήτη έκαναν έναν ξύλινο σταυρό και τον στόλιζαν με ορμαθούς από λεμονανθούς και αγριόχορτα με κόκκινα λουλούδια, τις μαχαιρίτσες.

Σήμερον έρχεται ο Χριστός

ο επουράνιος θεός.
Εν τη πόλει Βηθανία
Μάρθα κλάει και Μαρία.
Λάζαρο τον αδελφό της
τον γλυκύ και καρδιακόν της.
Τον μοιρολογούν και λένε
τον μοιρολογούν και κλαίνε.

Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν
Και τη μέρα την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει.
Τότε εβγήκε η Μαρία
έξω από τη Βηθανία
και εμπρός του γονατίζει
και τα πόδια του φιλεί.

-Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου
δεν θα πέθαιν' ο αδελφός μου.
Μα και πάλιν εγώ πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασαι αν θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις.

Τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει.!
Δεύρο έξω Λάζαρέ μου
φίλε και αγαπητέ μου.
Παρευθύς επελυτρώθη
ανεστήθη κι εσηκώθη
Τότε τον Θεόν δοξάζουν
και τον Λάζαρο εξετάζουν.

Πες μας, Λάζαρε, τι είδες
εις τον Άδην απού πήγες;
Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους,

Δώστε μου νερό λιγάκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς και των χειλέων
και μην μ' ερωτάτε πλέον.

Του χρόνου πάλι να ‘ρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε,
και ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει,
να ζήσει χρόνια εκατό
και να τα ξεπεράσει.

Αφού ακούσαμε από τον υπολογιστή τα λαζαροκάλαντα από διάφορες περιοχές τα τραγουδήσαμε και εμείς και στην συνέχεια ζυμώσαμε... τα λαζαράκια με την βοήθεια μαμάδων και γιαγιάδων(τις ευχαριστούμε πολύ !!).

Τα υλικά που χρησιμοποιήσαμε :

1 κιλό αλεύρι

3/4 του ποτηριού ελαιόλαδο

1 ποτήρι ζάχαρη

1,5 με 2 ποτήρια ζουμί από βρασμένη κανέλα (να είναι χλιαρό - όχι καυτό- όταν το ρίξουμε στο αλεύρι)

1,5 φακελάκι στεγνή μαγιά (αφού τη διαλύσουμε σε λίγο χλιαρό νερό και την αφήσουμε 5 λεπτά να "φουσκώσει")

1 κουταλάκι κοπανισμένα κανελογαρίφαλα

καρυδόψιχα και σουσάμι καβουρντισμένο και αλεσμένο

Διαδικασία:

Σε μια λεκανίτσα ρίχνουμε το αλεύρι. Κάνουμε μια λακουβίτσα στο κέντρο και προσθέτουμε τη μαγιά, το λάδι, τη ζάχαρη και ανακατεύοντας προσθέτουμε σιγά-σιγά το κανελόζουμο μέχρι η ζύμη να μπορεί να πλάθεται. Μετά φτιάχνουμε τα "ανθρωπάκια", στην "κοιλίτσα" των οποίων, παραχώνουμε και αλεσμένο καβουρντισμένο σουσάμι και καρυδόψιχα. Τα τοποθετούμε σε λαδωμένο ταψί και τα αφήνουμε να φουσκώσουν . Τα βρέχουμε με ζαχαρόνερο και τα αφήνουμε να ψηθούν σε προθερμασμένο φούρνο (180 βαθμούς περίπου) για καμιά ωρίτσα (μέχρι να ροδίσουν). Μερικοί βάζουν και σουσάμι. Για ματάκια, αλλού βάζουν γαρίφαλα, αλλού ρεβύθια, αλλού σταφίδες, κ.λ.π.

Εμείς χρησιμοποιήσαμε γαρύφαλλα για τα μάτια....